رابطه‌ی بین ارزش‌های فردی (ابزاری و نهایی) و حرفه‌ای در بین پرستاران بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

Abstract

مقدمه: وجود هم‌گرایی بین ارزش‌ها در محیط‌های شغلی، نقشی تعیین کننده در ایجاد برون‌دادهای مثبت فردی و سازمانی ایفا می‌کند. از آنجایی که پرستاری حرفه‌ای است که در شرایط سخت بیماری، خدمات ارزشمندی را به جامعه ارایه می‌دهد، پژوهش حاضر با هدف شناسایی هم‌گرایی بین ارزش‌های فردی و حرفه‌ای در پرستاران بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. روش بررسی: در این پژوهش که به صورت مقطعی انجام پذیرفت، تعداد 103 پرستار شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که در سال 1389مشغول به کار بودند، به صورت طبقه‌ای با توجه به نسبت‌های حجمی انتخاب و ارزش‌های آن‌ها توسط پرسش‌نامه‌های زمینه‌یابی ارزش‌های Rokeach و مقیاس ارزش‌های حرفه‌ای پرستاری Weis و Schank مورد بررسی قرار گرفت. اعتبار و پایایی ابزارها در سطح مطلوبی (بالای 7/0) گزارش شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری 16SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بین عوامل ارزش‌های فردی و حرفه‌ای رابطه‌ی معنی‌داری وجود داشت (05/0 > P)، چنانچه پرستاران بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بین ارزش‌های مهم خود مثل هماهنگی درونی با امنیت، وفاداری با اعتماد و امنیت و یا دنیایی از صلح با صداقت، رابطه احساس می‌کردند. به علاوه، در اهمیت ارزش‌های فردی آزادی و خلاقیت، فرمان‌برداری و گذشت در بین زنان و مردان تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0 > P)؛ اما در ارزش‌های حرفه‌ای، این تفاوت‌ها معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: بین تعدادی از ارزش‌های فردی پرستاران و ارزش‌های مهم و محوری آن‌ها در حرفه‌شان هم‌گرایی و هم‌سویی وجود دارد. این نتایج در راستای پژوهش‌های گذشته نشان می‌دهد که هم‌گرایی ارزش‌های فردی و حرفه‌ای منجر به افزایش تناسب فرد- شغل و فرد- سازمان می‌شود. واژه‌های کلیدی: اخلاق پرستاری؛ ارزش‌های اجتماعی؛ پرستاری.