تأثیر بوی وانیل بر پاسخ به درد ناشی از خونگیری وریدی در نوزادان نارس: کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی

Abstract

مقدمه: مطالعات نشان داده است که نوزادان ترم و نارس هر دو قادر هستند که بوهای محیطی را به خاطر سپرده مجدد به یاد بیاورند و این خاطره بویایی می تواند به عنوان یک روش غیردارویی در کنترل درد آنها مؤثر باشد. هدف: تعیین تأثیر بوی وانیل بر پاسخ به درد ناشی از خونگیری وریدی در نوزادان نارس. روش: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی می‌باشد؛ که در آن، 90 نوزاد نارس واجد شرایط به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه 45 نفری کنترل و مداخله تقسیم شدند. نوزادان گروه مداخله، 5 دقیقه قبل از خونگیری تا 30 ثانیه پس از اتمام آن، در معرض بوی وانیل و نوزادان گروه کنترل در معرض بوی پلاسبو (آب مقطر) قرار گرفتند. درد نوزادان در هر دو گروه با استفاده از ابزار سنجش درد نوزاد نارس (PIPP) 30 ثانیه قبل، حین و 30 ثانیه پس از اتمام خونگیری اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPPS ویرایش 16 و آزمون‌های تی‌مستقل، مجذورکای و طرح اندازه‌گیری‌های مکرر چندعامله صورت پذیرفت. یافته‌ها: علی‌رغم وجود تفاوت بین نمره درد حین و پس از خونگیری در دو گروه، نتایج آماری به دست آمده اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (36/0p=). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بوی وانیل بر کاهش درد ناشی از خونگیری وریدی در نوزادان نارس تأثیری ندارد.

Keywords

• بوی وانیل
• خونگیری وریدی
• درد
• نوزاد نارس