ارزیابی اعتبار‌سنجی تومورمارکرCA 19-9 در تشخیص زودرس سرطان پانکراس با روش سنجش ایمنی کمی‌لومینسانس

Abstract

زمینه و اهداف: ارزیابی سطح ‎تومورمارکرCA19-9 بعنوان تومرمارکر اختصاصی در تشخیص زودرس و مدیریت بالینی بدخیمی‌های‎ ‎پانکراس‎ با روش‌های‎‎ نوین ‎آزمایشگاهی ‎قابل ‎اعتماد‎ کمک‌کننده‎ است.‎‎ مطالعه‎ حاضر ‎با‎ هدف‎ ارزیابی ‎سطح سرمی‎ CA‎19-9‎ با روش سنجش ایمنی کمی‌‎لومینسانس جهت تشخیص زود هنگام PADC از سایر بیماریهای خوش‌‌خیم ‎‎پانکراس‎ انجام شد. مواد و روش‌ها: 150 نمونه سرمی شامل؛ 50 نمونه مبتلا به ‌‌PDAC‎ د رمراحل‎‎ مختلف بیماری،50‌‌ نمونه ‌‌با شرایط‌‌ خوش‌خیم ‌‌بیماری (پانکراتیت‌‌‎ مزمن) و‌‌‌50 نمونه سالم ‌‌بعنوان ‌‌گروه مرجع وکنترل‌‌ براساس ‎‎‎سن/ جنس‌‌‌‌‌‌ بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها ‎‎با استفاده از‌‌‏‎‏‎ Spss نسخه 18 در گروههای ‌‌‌مجزا با آنالیز رگرسیون لجستیک، مقایسه میانگینها (ANOVA) و Tukeyا انجام شد. همچنین ملاحظات ‎اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه رعایت شد. یافته‌ها: سه گروه مورد مطالعه(افراد سالم با میانگین 8/031، افراد مبتلا به پانکراتیت مزمن با میانگین 49/932 و افراد مبتلا به سرطان پانکراس ‎با میانگین 543/164(F=231/652 ,P<0/0001) ‎از ‎نظر میانگین ‎آنالیز ‎آماری ‎مقایسه میانگین‌ها‎کاملاً با‎ هم ‎متفاوت بودند. 90% بیماران‎ با بیش از 50 سال سن بودند‌ و‎‎ رابطه معنی‌داری بین افزایش سن و افزایش‎ ‌‌تومورمارکرCA19-9 وجود داشت (r=0/645 ,n=150 ,P=0/0001)‎رابطه معنی‌دار ضعیفی ‌بین‎افزایش ‌سطح تومورمارکرCA19-9 در مردان ‌نسبت به زنان‎ بود (r=0/166 ,n=150 ,P=0/042)‎ و در مردان افزایش معنی‌داری در میزان تومورمارکر CA19-9‎ (30 نفر ‎از 50 نفر بیمار مبتلا به سرطان پانکراس 60%)‎ دیده شد.‎ همچنین تمایز بیماران پانکراتیت مزمن ‎از سرطان پانکراس با تجزیه ‎و تحلیل آماری ROC در نقطه برش در‎‎ 100 ‎واحد ‎‎در ‎میلیلیتر‎ دارای‎100% دقت‎‎ در ‎‎شناسایی ‎بدخیمی ‎بود. نتیجه‌گیری: ‎میزان تومورمارکر CA 19-9 با ‎استفاده ‎از‎ فاکتور‎ سن و جنس بصورت معنی‌داری سبب تمایز افراد ‎سالم ‎از مبتلایان به پانکراتیت مزمن و سرطان پانکراس با دقت بسیار مناسب شد.

Keywords

• سرطان پانکراس، تومورمارکر CA 19-9، سنجش ایمنی کمی‌لومینسانس، سن و جنس