Majallah-i Dānishkadah-i Pizishkī-i Dānishgāh-i ̒ Ulūm-i Pizishkī-i Mashhad. (Nov 2023)
اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی بر همجوشی شناختی و ناگویی هیجانی نوجوانان با اختلال رفتار درونیسازی شده
Abstract
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی بر همجوشی شناختی و ناگویی هیجانی نوجوانان با اختلال رفتار درونیسازی شده انجام گرفت. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل نوجوانان دارای اختلال رفتار درونیسازی شده بود که در دوره اول متوسطه در سال تحصیلی 1402-1401 در شهر قم مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش تعداد 37 نوجوان دارای اختلال رفتار درونیسازی شده با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش (19 نفر) و گواه (17 نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی را طی ده هفته در 10 جلسه 90 دقیقهای دریافت نمودند. پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، 2014)، پرسشنامه ناگویی هیجانی (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و پرسشنامه سیاهه رفتاری کودکان و نوجوانان (آخنباخ و رسکورلا، 2001) (CABI) بود. نتایج نشان داد که آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی بر همجوشی شناختی (0001>P؛ 53/0=Eta؛ 15/39=F) و ناگویی هیجانی (0001>P؛ 68/0=Eta؛ 07/73=F) نوجوانان با اختلال رفتار درونیسازی شده تأثیر معنادار دارد. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان چنین نتیجه گرفت که آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی با بکارگیری شیوه مواجهه با استرس و اعمال ذهن آگاهانه (تنفس، خوردن، نشستن و راه رفتن ذهن آگاهانه) میتواند به عنوان یک روش کارآمد جهت کاهش همجوشی شناختی و ناگویی هیجانی نوجوانان با اختلال رفتار درونیسازی شده مورد استفاده قرار گیرد.
Keywords