اندازه‌گیری آزمایشگاهی تراوایی نسبی گاز و میعانات براساس شرایط یکی از میادین گازی ایران- روش شبه پایا

Abstract

در مخازن گاز میعانی هنگامی‌که فشار ته‌چاهی کمتر از فشار نقطه شبنم سیال باشد، نواحی اطراف چاه به‌وسیله تعامل بین نیرو‌های ویسکوز، مویینه و اینرسی کنترل می‌شود. تأثیر این نیرو‌ها بر تراوایی نسبی گاز و میعانات، اندازه‌گیری دقیق تراوایی نسبی گاز و میعانات را به کاری چالش برانگیز تبدیل کرده است. دو اثر منحصر به فرد و پیچیده‌ای که جریان گاز و میعانات در نواحی نزدیک چاه را تحت تأثیر قرار می‌دهند عبارتند از 1) اثر اینرسی: کاهش تراوایی نسبی گاز و میعانات با افزایش سرعت و 2) پدیده جفت‌شدگی مثبت: افزایش تراوایی نسبی گاز با افزایش سرعت یا کاهش کشش سطحی. در این پژوهش، نتایج اندازه‌گیری داده‌های تراوایی نسبی گاز و میعانات، برروی مغزه کربناته مخزنی با تراوایی mD 2/19 و تخلخل 21%، با استفاده از سیال گاز میعانی مشابه سیال یکی از میادین گازی ایران، ارائه شده است. آزمایش‌های سیلاب‌زنی مغزه به‌روش شبه پایا، در سه کشش سطحی مختلف (05/13، 5/9 و mNm-1 7/2) و سه سرعت متفاوت (30،60 و m/day 90) انجام شده، و تراوایی نسبی گاز و میعانات در شرایطی مشابه نواحی اطراف چاه اندازه‌گیری شده-است. اثر پدیده‌های اینرسی و جفت‌شدگی مثبت، به‌وسیله انجام آزمایش‌ها در مقادیر مختلف سرعت و کشش سطحی به‌خوبی نشان داده شده است. نتایج نشان دادند که در مقادیر بالای کشش سطحی (05/13 و mNm-1 5/9)، تراوایی نسبی گاز با افزایش سرعت، به‌ترتیب حدود 40% و 31% کاهش پیدا می‌کند. درحالی‌که، در مقادیر کم کشش سطحی (mNm-1 7/2)، میزان کاهش تراوایی نسبی گاز و میعانات با افزایش سرعت، بسیار کاهش یافته و به 4% می‌رسد. بنابراین نتایج این پژوهش حاکی از این است که براساس شرایط یکی از میادین گازی ایران، کشش سطحی آستانه برابر mNm-1 7/2 بوده و در مقادیر بالاتر از این مقدار، به‌دلیل غالب بودن اثر اینرسی، افزایش سرعت جریان گاز سبب بهبود تولید گاز نخواهد شد. نتایج این پژوهش، در نواحی نزدیک چاه‌های تولیدی جایی که تراوایی گاز و میعانات وابسته به‌سرعت قابل استناد است.

Keywords

• مخازن گاز میعانی
• نیرو مویینه
• اثر اینرسی
• جفت‌شدگی مثبت
• روش شبه پایا