طراحی، ساخت و ارزیابی نانوذرات آلژینات به عنوان سیستم انتقال پروتئین

Abstract

در سال های اخیر، انکپسولاسیون پروتئین ها و آنتی ژن ها با استفاده از هیدروژل ها، علی الخصوص بصورت ذرات کلسیم آلژینات، بسیار مورد توجه بوده و بکار گرفته شده است. به خوبی به اثبات رسیده است که محلول آلژینات در شرایط خاص نانوپارتیکل های مناسب تشکیل می دهد که می تواند برای انتقال واکسن مورد استفاده قرار بگیرد. هدف از این کار سنتز نانوپارتیکل های آلژینات برای انتقال پروتئین ها و ارزیابی تاثیر فاکتورهای مختلف بر خصوصیات نانوذرات بوده است. برای سنتز نانوذرات از روش ژلاسیون یونی استفاده بعمل آمده است، به این ترتیب که محلول کلسیم کلراید با غلظت های مختلف تحت شرایط هموژناسیون قطره قطره به محلول های با غلظت مختلف پلیمر اضافه شده است. تاثیر سرعت و مدت زمان هموژناسیون نیز بر خصوصیات ذرات مورد مطالعه قرار گرفته است. اندازه، توزیع اندازه و مورفولوژی ذرات، ظرفیت و کارایی احتباس نیز مورد بررسی قرار گرفته است. شرایط اپتیمم برای تهیه نانوذرات مطلوب غلظت 3/0 درصد پلیمر ، 1/0 درصد کلسیم کلراید، مدت زمان هموژناسیون 45 دقیقه، سرعت هموژناسیون rpm 1300 بدست آمد. می توان نتیجه گیری کرد که خصوصیات ذرات بشدت تحت تاثیر شرایط محیطی سنتز نانو ذرات می باشد و در شرایط اپتیمم می توان ذرات دارای قابلیت کاربرد برای انتقال انواع پروتئین ها و واکسن ها را تهیه کرد.

Keywords

• نانوذرات آلژینات
• عامل کراس لینکر کلسیم کلراید
• ژلاسیون یونی
• آهسته رهش
• سیستم واکسن رسانی