تأثیر غلظت و اندازه قطرات نفت همراه آب در کاهش تزریق‌پذیری در فرآیند بازتزریق آب تولیدی

Abstract

آب تولیدی همراه نفت از بزرگ‌ترین جریان‌های فاضلاب صنایع به‌شمار می‌رود. از جمله روش‌های مدیریت این آب، تزریق مجدد آن به مخازن نفتی به‌منظور فشارافزایی است؛ از طرفی به‌دلیل حضور آلاینده‌های مختلف در این آب، احتمال انواع آسیب‌ سازندی وجود دارد. در این میان حضور قطرات نفت همراه آب، سبب گرفتگی محیط متخلخل، کاهش تزریق‌پذیری و افزایش فشار تزریق می‌گردد. در این پژوهش، آب تولیدی سنتزی شامل قطرات نفت امولسیون شده در آب آماده شد و از طریق بررسی‌های میکروسکوپی و انجام آزمایش‌های میکرومدل، تأثیر میزان غلظت نفت بر اندازه قطرات امولسیون و همچنین میزان کاهش تخلخل بررسی گردید. آزمایش‌های میکروسکوپی با غلظت نفت و شوری در محدوده به‌ترتیب 30 تا 100 قطره و ppm 4 تا ppm 32و آزمایش‌های میکرومدل با غلظت نفت 70 و 150 قطره تا تزریق PV 35 انجام شد. نتایج مشاهدات میکروسکوپی نشان داد، افزایش غلظت نفت سبب افزایش میزان اندازه قطرات نفت شده بطوریکه افزایش غلظت نفت از 30 به 100 قطره، موجب افزایش میانگین اندازه قطره از µm 56 /1 به µm 98/1 می‌گردد. در آزمایش‌های میکرومدل با محاسبه تخلخل اشغال شده ناشی از قطرات نفت محبوس، مشخص گردید با افزایش دو فاکتور میزان حجم تزریق و غلظت نفت، نسبت تخلخل اشغال شده نهایی به تخلخل اولیه کاهش می‌یابد. به‌عنوان نمونه برای امولسیون نفت در آب با غلظت 150 قطره نفت، در حجم تزریق PV 7 و PV 35 این نسبت از 875/0 به 642/0 در حجم تزریق می‌رسد. همچنین با تزریق PV 35 آب تولیدی سنتزی با دو غلظت‌70 و 150 قطره نفت، نسبت کاهش تخلخل از 914/0 به 642/0 رسید که موید تشدید آسیب سازند باشد. یافته‌های این تحقیق، به‌صورت کمی، اهمیت حذف آلاینده قطرات نفت همراه با آب تولیدی (قبل از تزریق شان به چاه‌ها) را در جهت جلوگیری از کاهش تزریق‌پذیری نشان می‌دهد.

Keywords

• آب تولیدی
• امولسیون نفت در آب
• غلظت نفت
• حجم تزریق
• میکرومدل
• بررسی میکروسکوپی