1970’lerin Plüralist Karakteri Bağlamında Yeni İmge Ressamları

Abstract

Bu makale, 1970’li yılların plüralist ortamında var olan Yeni İmge Ressamları’nın eserlerindeki dönemine göre yeni etkileri postmodernizm bağlamında ele almaktadır. Bu sanatçılar, 1978 yılında açtıkları sergi ile gündeme gelmişlerdir. Makalede, bir nevi geçiş döneminde yer alan sanatçıların, modernden tam olarak kopamayan ama postmodernden de izler taşıyan yönlerinin eserlerine yansımaları incelenmektedir. 60’lardan itibaren sanatta kavramsal temelli yaklaşımlar artmış, figüratif resmin ve anlatının küçümsenmesiyle birlikte sanatın sergilenebilen, alınıp satılabilen meta olma özelliği de sekteye uğramıştır. 70’lerle birlikte bu durum değişmeye başlamış ve özellikle 80’lerin gelişiyle figüratif resim ve anlatı geri dönmüştür. 70’lerin karakteri plüralizmdir. Birçok yazar ve düşünür dönemin bu çoğulcu-plüralist yapısını ‘postmodern’ olarak tanımlamışlardır. Çalışmalarında figüre, gerçekçilikten çok soyutlamacı, indirgemeci bir anlayışla yaklaşan, karikatür estetiğini yadsımayan bu sanatçılar; ‘yeni’ye yaklaşımdaki farklılıkları, sanatta ‘kötü’yü aşağı bir form görmemeleri ve ‘başarıyla tamamlanmış eser’ fikrinden uzaklaşmaya başlamalarıyla 70’lerden 80’lere geçişteki zemin kaymalarını da işaret etmişlerdir. Yeni imajcıların bir yandan da ‘usta sanatçı’, ‘deha’ anlatısının tükenişini haber verdikleri söylenebilir.