تأثیر چهار هفته تمرین هوازی بر اندوتلین-1 و ANP زنان چاق

Abstract

زمینه و هدف: چاقی و نداشتن فعالیت بدنی از جمله عوامل ابتلا به بیماری قلبی- عروقی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی بر اندوتلین-1 و پپتید ناتریورتیک دهلیزی زنان چاق بود. روش تحقیق: به همین منظور 19 نفر از زنان چاق شهر آمل با میانگین سن (3/3±94/27 سال)، وزن (12/5±4/85 کیلوگرم)، قد (91/4±163 سانتی­متر)، BMI (82/2±28/32 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت در دسترس انتخاب و پس از همسان سازی، در دو گروه تمرین (9=n) و گروه کنترل (10=n) قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه تجربی یک برنامه تمرین هوازی، سه جلسه در هفته، به مدت 4 هفته بود، که شامل 10 الی 15 دقیقه گرم کردن، 15 دقیقه تمرین بر روی چرخ کارسنج و 45 دقیقه حرکات هماهنگ هوازی، با شدت 60 الی 72 درصد حداکثر ضربان قلب بود. نمونه گیری خون آزمودنی­ها، قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بعد از 12 ساعت ناشتایی گرفته شد. برای اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی از روش الایزا و برای تجزیه و تحلیل آماری داده ­ها، از آزمون تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس استفاده گردید. در تمام آزمون ها سطح معنی داری 0/05p در نظر گرفته شد. یافته ها: چهار هفته تمرین هوازی باعث کاهش عملکرد سیستم فعال کننده اندوتلین-1 در زنان چاق شد (0/007=p)، اما تغییرات ANP از لحاظ آماری معنی دار نبود (0/14=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، اجرای منظم تمرینات هوازی منجر به بهبود سیستم اندوتلیال عروق و متابولیسم بدن در زنان چاق می شود.

Keywords

• تمرین هوازی
• چاقی
• پپتید ناتریورتیک دهلیزی
• اندوتلین-1