مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Jan 1970)
مقایسه اثر سه شیوه تمرین حرکتی منتخب بر تعادل بیماران پارکینسون
Abstract
زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یکی از علل شایع ناتوانی در سالمندان است. این بیماری به واسطه اختلال در هسته های قاعده ای مغز که کنترل حرکاتی مثل تعادل و راه رفتن را بر عهده دارد، به وجود می آید. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه اثر سه شیوه تمرینی (تمرین ریتمیک، تمرین با توپ طبی و تمرینات کششی-نرمشی) بر روی تعادل بیماران پارکینسون است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع تجربی است و جامعه پژوهش را کلیه بیماران مرد مبتلا به پارکینسون شهرستان های کاشان و آران و بیدگل تشکیل می داد. تعداد 35 بیمار پارکینسون مرد با میانگین سنی 3±61 سال و شدت بیماری متوسط (مرحله 3 مقیاسY&H ) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه شامل گروه تمرین ریتمیک (N=11)، گروه تمرین با توپ طبی (N=12)، و گروه تمرینات کششی-نرمشی(N=12) تقسیم شدند. همه بیماران در حین تحقیق داروهای خود را تحت کنترل پزشک متخصص مصرف می کردند. هر گروه یک دوره تمرینی را به مدت 10 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه یک ساعت انجام دادند. برای اندازه گیری داده ها از مقیاس تعادل برگ (BBS) و جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی وابسته، آزمون آنالیز واریانس یک سویه و آزمون پیگیری LSD استفاده گردید. تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 صورت گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سه شیوه تمرینی (تمرینات ریتمیک، توپ طبی و حرکات کششی-نرمشی) به ترتیب به طور معناداری موجب 15.7 درصد، 5.58 درصد و 4.28 درصد بهبودی در تعادل بیماران شده اند (p=0.0001). نتایج این تحقیق نشان داد که ورزش ریتمیک اثر بیشتری نسبت به دو شیوه تمرین با توپ طبی(p=0.03) و تمرینات کششی-نرمشی(p=0.008) در بهبود تعادل بیماران پارکینسونی دارد. میزان اثر دو شیوه تمرین با توپ طبی و حرکات کششی-نرمشی روی تعادل بیماران تقریبا مشابه بود و تفاوت معناداری با هم نداشتند(p=0.530) . نتیجه گیری: روش تمرین ریتمیک نسبت به دو روش دیگر، اثر بیشتری بر بهبود تعادل بیماران پارکینسون دارد.
