تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر عملکرد و کارآیی مصرف نیتروژن سویا در منطقه داراب (استان فارس)

Abstract

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانو نیتروژن بر عملکرد و کارآیی مصرف نیتروژن سویا رقم ویلیامز، در سال 1392 آزمایشی مزرعه‌ای در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس (داراب) به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کود شیمیایی نیتروژن در سه سطح (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن) به‌عنوان عامل اصلی و منبع نیتروژن در چهار سطح (ریزوبیوم جاپونیکوم، نانونیتروژن، نیتروکسین و شاهد) به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بیشترین میزان عملکرد دانه و شاخص برداشت از کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و ریزوبیوم به‌دست آمد. کاربرد تلفیقی 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و ریزوبیوم بیشترین پروتئین و عملکرد پروتئین دانه را ایجاد نمود. حداکثر محتوای نیتروژن اندام هوایی در مرحله رسیدگی در نتیجه کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و نانو کود نیتروژن ایجاد شد. در این تحقیق کمترین شاخص برداشت نیتروژن از کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و نانو نیتروژن و حداکثر کارآیی مصرف نیتروژن از کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و ریزوبیوم مشاهده گردید. بیشترین کارآیی استفاده از نیتروژن از کاربرد نانو کود نیتروژن و بیشترین شاخص کارآیی جذب نیتروژن از کاربرد 75 کیلوگرم نیتروژن و ریزوبیوم حاصل گردید. براساس یافته‌های این تحقیق بنظر می‌رسد استفاده تلفیقی 75 کیلوگرم کود نیتروژن و ریزوبیوم راهکار مناسبی برای تولید گیاه روغنی سویا رقم ویلیامز در منطقه گرم و خشک داراب (فارس) می‌باشد.

Keywords

• پایداری خاک
• پروتئین
• ریزوبیوم جاپونیکوم
• شاخص برداشت نیتروژن
• کارآیی جذب نیتروژن