شاخص‌های زماني ارائه خدمات اورژانس پیش بيمارستاني؛ یک مطالعه مقطعی

Abstract

مقدمه: با توجه به اهمیت نقش و عملکرد اورژانس پیش بیمارستانی در سلامت جامعه و نیز لزوم بررسی مستمر عملکرد آن مخصوصاً در شاخص‌های تأثیرگذار در فرآیند خدمات‌رسانی به بیماران، پژوهش حاضر با هدف مقایسه شاخص‌های زماني ارائه خدمات اورژانس پیش بيمارستاني در دو بازه زمانی 6 ماهه و به فاصله یک سال در سطح استان زنجان انجام گرفت. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر بود. از بین کلیه تماس‌هایی که در شش‌ماهه دوم سال‌های 1392 و 1393 به مراکز اورژانس پیش بیمارستانی استان زنجان ثبت گردیده بود تعداد 742 تماس که منجر به انتقال بیماران به مراکز درمانی شده بود، به‌صورت تصادفی انتخاب و اطلاعات مورد نیاز شامل شاخص‌های زمانی و جمعیت شناختی از فرم‌های اورژانس 115 که برای هر مأموریت توسط تکنسین فوریت‌های پزشکی کامل می‌گردد، استخراج شد. يافته ها: از مجموع 742 بیمار منتقل‌شده توسط اورژانس پیش بیمارستانی در شش‌ماهه دوم سال‌های 1392 و 93 تعداد 452 نفر مرد و 290 نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران 28 سال بود. بیشترین تماس‌ها با اورژانس پیش بیمارستانی به ترتیب مربوط به ترومای ناشی از حوادث و سوانح (345 مورد) و داخلی (114 مورد) بود. از نظر شاخص‌های زمانی به ترتیب میانگین زمان 02/0 دقیقه (زمان تأخیر)، 8 دقیقه (زمان پاسخگویی)، 10 دقیقه (زمان حضور در صحنه)، 20 دقیقه (مجموع سه فاصله زماني)، 27 دقیقه (زمان انتقال به بیمارستان)، 94 دقیقه (زمان کل مأموریت) به دست آمد. تنها در مورد دو شاخص زمانی انتقال به بیمارستان (001/0p= و 3-t=) و زمان کل مأموریت (009/0p= و 2-t=) تفاوت معناداری در شش‌ماهه دوم سال‌های 92 و 93 وجود داشت و در خصوص سایر شاخص‌های زمانی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتيجه گيری: براساس یافته های مطالعه شاخص های زمانی اورژانس پیش بیمارستانی مطلوب و در سطح شاخص های کشوری و جهانی بود. در این میان تفاوت در شاخص های زمانی تنها در دو مورد شاخص زمانی انتقال به بیمارستان و زمان کل مأموریت معنادار بود و این شاخص ها در سال 92 کمتر از سال 93 بودند.

Keywords

• فوریت های پزشکی؛ پیش بیمارستانی؛ مطالعات زمان