مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Jan 2019)

بررسی سیتوکاین‌های التهابی اینترلوکین 17 و اینترلوکین 22 در سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی کودکان مبتلا به آسم و مقایسه‌ی آن باکودکان سالم

  • Monir Seyedmofidi,
  • Narges Soleimanifar,
  • Katayoon Bidad,
  • Maryam Golara,
  • Mohammad Reza Fazlollahi,
  • Mohammad Hosein Niknam,
  • Shaghayegh Tajik,
  • Morteza Samadi

DOI
https://doi.org/10.22122/jims.v36i504.8837
Journal volume & issue
Vol. 36, no. 504
pp. 1376 – 1381

Abstract

Read online

مقدمه: آسم، یک بیماری التهابی مزمن برگشت‌پذیر راه‌های هوایی می‌باشد که تأثیر سیتوکاین‌های التهابی در تشدید بیماری آسم ثابت شده است و هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، بررسی سیتوکاین‌های التهابی اینترلوکین 17 (Interleukin 17 یا IL17) و اینترلوکین 22 (Interleukin 22 یا IL22) در کودکان مبتلا به آسم و مقایسه‌ی آن با کودکان سالم بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مورد- شاهدی از تعداد 15 کودک مبتلا به آسم و 15 کودک سالم، 5 سی‌سی خون هپارینه گرفته شد و بعد از جداسازی سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی به مدت 72 ساعت کشت داده شد و میزان ترشح IL17 و IL22 به روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و میزان درصد سلول‌های TCD4+IL17+ و TCD4+IL22+ به روش فلوسایتومتری بررسی شد. یافته‌ها: در جامعه‌ی مورد مطالعه، میانه‌ی سطح اینترلوکین IL17 (64/0 = P) و IL22 (63/0 = P) ترشحی از سلول‌های خون محیطی بین گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. همچنین، تفاوت میانه‌ی درصد سلول‌های TCD4+IL17+ (30/0 = P) و TCD4+IL22+ (41/0 = P) معنی‌دار نبود، اما میانه‌ی درصد سلول‌های TCD4+IL17-IL22+ افزایش داشت که از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (56/0 = P). نتیجه‌گیری: در جامعه‌ی مورد بررسی، شامل کودکان مبتلا به آسم کنترل شده‌ی نسبی و کامل، تفاوت معنی‌داری بین میزان ترشح اینترلوکین‌های IL17 و IL22 و میانه‌ی درصد سلول‌های TCD4+IL17+ و TCD4+IL22+ در مقایسه با کودکان سالم وجود نداشت و می‌توان نتیجه گرفت که در آسم کنترل شده تأثیری ندارد. اگر چه افزایش میانه‌ی درصد سلول‌های TCD4+IL17-IL22+* در گروه مورد به سطح معنی‌داری نرسید، اما می‌تواند در آینده با حجم نمونه‌ی مناسب‌تر، آن را بررسی کرد.

Keywords