Społeczne zarządzanie dziedzictwem – potencjał lokalny w świetle badań ankietowych – Przypadek Mościc

Abstract

Badania społeczne w zakresie ochrony dziedzictwa kulturalnego mogą stanowić nieocenione wsparcie dla specjalistów. Ankietowanie pozwala określić przywiązanie do lokalnego dziedzictwa, wskazanie działań, które społeczność aprobuje, a także ocenę zaangażowania w wykorzystaniu lokalnego potencjału. Potencjał wykorzystania badań społecznych jako dodatkowe narzędzie w ochronie zabytków został przedstawiony na podstawie wyników ankiety dotyczącej oceny dziedzictwa Mościc — modernistycznej dzielnicy Tarnowa, która powstała jako autonomiczna miejscowość skupiona wokół budowanej od 1927 roku Państwowej Fabryki Zakładów Azotowych. Badanie miało na celu określić społeczne postrzeganie wartości dziedzictwa tarnowskiej dzielnicy Mościce przez ocenę poszczególnych obiektów i instytucji, świadomości na temat prawnych form ochrony i opieki nad jej zabytkami oraz wskazania organizacji zajmujących się danymi zagadnieniami, a także możliwości jej rewitalizacji, przede wszystkim przez pryzmat odczuć i potrzeb lokalnej społeczności. Ankietę przeprowadzono za pomocą metody CAWI. Uwzględnianie opinii społecznych może być nie tylko formalnością, ale źródłem wiedzy pozwalającym na rozpoznanie nastrojów lokalnych społeczności, od których często zależy kwestia zaangażowania i rozwoju procesu ochrony i opieki nad zabytkami. Partycypacja osób bez wiedzy i doświadczenia w zakresie ochrony zabytków nie powinna wykluczać wzięcia pod uwagę ich pomysłów i spostrzeżeń.

Keywords

• badanie społeczne
• Mościce
• modernizm
• ankietowanie
• zarządzanie dziedzictwem