Pizhūhish-i Naft (Aug 2023)
بررسی آزمایشگاهی اثر سورفکتانت صمغ عربی بر نانوهیبریدی گاما-آلومینا و سیلیکا در روش آب کم شور بر ازدیاد برداشت نفت
Abstract
روش آب‌کم شور با نانوذرات می‌تواند به‌عنوان یکی از روش‌های ترکیبی ازدیادبرداشت در نظر گرفته شود. هدف این مقاله، بررسی اثر شوری بر نانوذرات همراه با یک ماده فعال‌سطحی سبز در ازدیاد برداشت نفت است. تلاش شد تا ترکیب مناسب نانوهیبرید و غلظت بهینه شوری برای نانوسیالات در آزمون سیلاب‌زنی میکرومدل مشخص شود. در این پژوهش، از نانوذرات اکسید فلزی گاما-آلومینا و سیلیکا در سیالات پایه با شوری‌های متفاوت به‌کار برده شد. نانوذرات باعث بهبودی بازیافت نهایی نفت می‌شوند اما مهم‌ترین چالش استفاده از نانوذرات هنگام قرارگیری آنان درکنار یونهای دو ظرفیتی موجود در آب نمک است که به‌شدت ناپایدار می‌شوند. از این‌رو تلاش شد تا پایداری نانوذرات گاما-آلومینا، سیلیکا و هیبریدهای‌شان (در نسبت‌های جرمی مختلف) با شوری متفاوت مورد مطالعه قرار گیرد. برای افزایش مدت زمان پایداری نانوذرات در آب‌هایی با شوری مختلف از ماده فعال‌سطحی سازگار با محیط زیست و سبز به نام صمغ عربی استفاده شد. طراحی آزمایشها با کمک نرم‌افزار و با روش تاگوچی صورت گرفت. پس از آماده‌سازی نانوسیالات پایداری آنان مورد بررسی قرار گرفت و برروی نانوسیالاتی که پایداری مناسبی داشتند تست سیلاب‌زنی انجام شد. بر طبق نتایج آزمایشگاهی کمترین مدت زمان پایداری مربوط به نانوسیالاتی است که سیال پایه آن‌ها شوری برابر با ppm ۴۰۷۱۰ را دارد. بیشترین بازیافت نهایی نفت مربوط به نانوهیبرید گاما-آلومینا و سیلیکا با نسبت جرمی ۱۰:۹۰ در آب با شوری ppm ۲۰۴۰۰، همراه با ppm ۱۰۰۰ صمغ عربی برابر با ۳۴/۶۰% و کمترین بازیافت نهایی نفت برای نانوذره سیلیکا با آب مقطر بدون صمغ عربی برابر با ۵/۳۴% گزارش شد.
Keywords
