بررسی سن مزرعه و کاربرد کود بیولوژیک فسفر و پتاس بر خصوصیات رشدی و عملکرد یونجه

Abstract

اهداف: این پژوهش با هدف بررسی اثر کودهای بیولوژیک پتاسیم و فسفر بر خصوصیات رشدی و عملکرد یونجه رقم نیکشهری در سنین مختلف انجام گرفت.مواد و روش‌ها: این آزمایش براساس تجزیه مرکب و به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال متوالیتحت شرایط اقلیمی شهرستان جیرفت، استان کرمان پیاده شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل عمر یونجه (یکساله، سه‌ساله و پنج ساله) و کود بیولوژیک (شاهد، پتابارور، فسفاته‌بارورII، ترکیب توام پتابارور و فسفاته‌بارورII) بود. کودهای بیولوژیک به صورت محلول در آب آبیاری استفاده شد. یافته‌ها: بررسی نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده ها نشان داد بین سنین مختلف یونجه اختلاف معنی‌داری از نظر برخی خصوصیات رشدی و عملکرد وجود داشت. به‌طوری که بیشترین میزان عملکرد و خصوصیات رشدی مربوط به یونجه‌های سه ساله بود و با افزایش سن یونجه به پنج سال، میزان عملکرد به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. بررسی اثر کودهای بیولوژیک نشان داد که بیشترین میزان خصوصیات رشدی (به‌جز فاصله میانگره) و عملکرد مربوط به تیمار پتابارور + فسفاته‌بارورII بود که از نظر شاخص سطح برگ و نسبت وزن برگ به ساقه اختلاف معنی‌داری با تیمار پتابارور نداشت. اثر متقابل سن مزرعه و کود بیولوژیک نشان داد که کاربرد ترکیبی کودهای بیولوژیک سبب بهبود خصوصیات رشدی و عملکرد مزرعه یونجه مسن‌تر شد و بیشترین میزان عملکرد مربوط به مزارع سه ساله و کاربرد ترکیب دو کود بیولوژیک بود. نتیجه‌گیری: کاربرد توام کودهای بیولوژیک پتاس (پتابارور) و فسفر (فسفاته‌بارورII) می‌تواند راهکاری کارآمد برای کاهش افت عملکرد یونجه در سنین بالا باشد.

Keywords

• ارتفاع بوته
• سطح برگ
• عملکرد
• کود بیولوژیک
• یونجه