تهیه و بررسی خصوصیات نانوپارتیکل کایتوزان حاوی سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس (گادیم) بعنوان سیستم نوین آنتی ژن رسانی

Abstract

در سال‌های اخیر نانوپارتیکل‌های کایتوزان بطور وسیعی بعنوان سیستم انتقال داروهای پروتئینی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. هدف از این مطالعه انجام تحقیقات جامع بمنظور تهیه نانوپارتیکل‌های زیست سازگار و زیست تخریب پذیر و بارگیری زهر عقرب گادیم (همی اسکورپیوس لپتوروس) و ارزیابی قابلیت سیستم مذکور برای آنتی ژن رسانی بوده است. در این تحقیق از روش ژلاسیون یونی کایتوزان و تری پلی فسفات برای تهیه نانوپارتیکل‌های کایتوزان بهره برده شده و عوامل موثر در این فرآیند مورد ارزیابی قرار گرفته و خصوصیات فیزیکوشیمیایی و الگوی آزادسازی سم از نانوپارتیکل‌ها بررسی شده‌اند . مطالعات ظرفیت احتباس و بازده انکپسولاسیون بهینه را در غلظت 2mg/ml پلیمر و 500µg/ml زهر عقرب نشان دادند. اندازه نانوذرات در شرایط بهینه درحدود 160-130 نانومتر (polydispersity index values of 0.423 ) بوده و ذرات دارای زتا پتانسیل مثبت بوده‌اند. در بررسی میکروسکوپ الکترونی عبوری سطوح نانوذرات بهینه بدست آمده را کاملا صاف و شکل آنها کروی بوده است. بررسی کینتیک آزادسازی سم از نانوپارتیکل‌ها نشان داد که 50 درصد سم در 4 ساعت اول و باقیمانده بطور آهسته طی یک روند طولانی مدت آزاد می‌گردند. نتایج بیانگر این امر بوده است که نانوذرات تهیه شده در این مطالعه احتمالا" دارای قابلیت استفاده برای انتقال آنتی ژن می‌باشند.

Keywords

• کایتوزان
• نانوپارتیکل
• زهر
• ژلاسیون یونی