بررسی تاثیر مشخصات دوغاب زیستی بر تثبیت سطوح انباشتگاه های معدنی

Abstract

مقدار قابل توجهی از مواد معدنی انباشته شده در انباشتگاه‌ها در اثر وزش باد پخش شده و علاوه بر به هدر رفتن ماده معدنی، آلودگی محیط زیست را به همراه خواهند داشت. در این مقاله پتانسیل استفاده از ترسیب میکروبی کلسیم کربنات (دوغاب زیستی) در تثبیت انباشته‌های معدنی در مقابل وزش باد مورد بررسی قرار گرفته است. در این روش، اجزای ماده ناپایدار (مواد معدنی یا باطله‌های خرد و انباشته شده) با استفاده از رسوب کلسیم کربنات ایجاد شده به وسیله عملکرد باکتری اسپوروسارسیناپاستوری، به هم متصل شده و در مقابل وزش باد پایدار می‌شود. در این مطالعه انباشته‌های تهیه شده از باطله فرآیند هیدرومتالورژی کارخانه فرآوری معدن سرب و روی انگوران در مقیاس آزمایشگاهی تحت مقادیر مختلف مواد پایه دوغاب (احجام مختلف محلول باکتری، کلسیم کلرید و اوره) و در سرعت‌های متفاوت باد بررسی شد. برای طراحی بهینه الگوهای آزمایشگاهی، از روش رویه پاسخ با 5 سطح تغییر برای هر متغیر استفاده شده که منجر به انجام 31 آزمون آزمایشگاهی شد. نتایج آزمون‌ها و مدلسازی‌ها نشان داد که در حالت بدون دوغاب‌پاشی، وزش باد با سرعت تقریبی 10 متر بر ثانیه قادر به برداشت 22 درصد خاک انباشته شده در مدت زمان یک دقیقه است ،در حالی که فقط با یک مرحله پاشش دوغاب زیستی (محلول باکتری، کلسیم کلرید و اوره به میزان 56/0 میلی‌لیتر بر سانتی‌متر مربع)، مقدار برداشت خاک به 54/0 درصد وزن کل انباشته کاهش می‌یابد.

Keywords

• گردوغبار معدنی
• رسوب میکروبی کلسیم کربنات
• دوغاب زیستی
• روش سطح پاسخ