مدل کارکرد سطح حرارتی آپارتمان‌های مدرن در مالزی

Abstract

تحقیق حاضر تحلیلی قیاسی از دمای سطح حرارتی آپارتمان‌های مرتفعی که در دورۀ مدرن در مالزی ساخته شده‌اند را مورد بحث قرار می‌دهد. در مالزی، آپارتمان‌ها به دو دسته به نام‌های آپارتمان‌های مرتفع و آپارتمان‌های متوسط تقسیم می‌شوند. آپارتمان‌های مرتفع (Highrise) ساختمان‌های مسکونی هستند که بیشتر از پنج طبقه داشته و مجهز به آسانسور هستند، درحالی‌که آپارتمان‌های متوسط (Midrise) از ۳ تا ۵ طبقه ارتفاع داشته و آسانسور ندارند. نتایج این مطالعه اطلاعات سطح حرارتی نمای برخی آپارتمان‌های از این قبیل را فراهم می‌کند. نتایج تحقیق سطح آگاهی پایداری در سبک‌های معماری و طراحی نما در بافت گرمسیری را افزایش می‌دهند. این تجزیه و تحلیل سطح حرارتی، آگاهی طراحی معمارانی که ساختمان‌ها را مطابق با برداشت خود از عوامل اقلیمی طراحی می‌کنند، افزایش می‌دهند. ساختمان‌های مدرنی که اخیراً در مالزی ساخته شده‌اند، دارای طراحی هندسی پیچیده با طیفی از ساختار سقف ساده تا پیچیده‌اند که بر شکل هندسی انتزاعی در طراحی ساختمان تأکید دارند. در این مطالعه، دو آپارتمان با طراحی بسیار مدرن به عنوان نمونۀ موردی انتخاب شده‌اند. محل این آپارتمان‌ها در شهر پوتراجایا (Putrajaya)، آخرین شهر جدیدی است که به عنوان شهر اداری در مالزی ساخته شده است. اطلاعات سطح حرارتی توسط یک دستگاه حرارتی با نام دوربین مادون قرمز Fluke Ti20 اندازه گیری شده است. این دوربین تصاویر حرارتی نمای آپارتمان را ضبط می‌کند. تجزیه و تحلیل نشانگر این است که طراحی‌های نمای هر دو آپارتمان قادر به مهار تابش خورشیدی نیستند، به این علت که دمای سطحی ثبت‌شده در داده‌های میدانی، ۳۲.۴ درجۀ سانتی‌گراد بالاتر از بیشترین دمای میانگین محیط خارجی در پوتراجایا است. در نتیجه در طراحی آپارتمان‌های مسکونی مدرن در مالزی، توجه به سایه‌بان و طراحی منفعل بسیار حائز اهمیت است.

Keywords

• پایداری شهری
• ماکت یک خانۀ ساده