Zatłoczone pustynie – opuszczone oazy

Abstract

Artykuł stanowi próbę opisania sytuacji współczesnego młodego człowieka z perspektywy symboliki pustyni. Zarówno w tradycji ustnej, jak i spisanej (np. Biblia) pustynia jest przedstawiana jako miejsce nieuporządkowane, niebezpieczne dla człowieka, jako siedlisko złych mocy i demonów. Autor odwołuje się do opisu specyficznego i traumatycznego doświadczenia Izraelitów w trakcie ich wędrówki po ucieczce z Egiptu. Odnosi się również do pustyni jako miejsca kuszenia Jezusa. Artykuł prezentuje jednak również drugie oblicze pustyni, rozumianej jako miejsce odnowy duchowej, swoistej przestrzeni dla ludzkiej wolności i potrzeby przebywania w samotności. Błądzenie na pustkowiu, bez kierunkowskazów, bez trwałych śladów na piasku, bez żadnych odniesień – to wedle Autora doskonała metafora kondycji współczesnego człowieka. Jak wiele pokus i niebezpieczeństw czeka na nas na pustkowiu? Jakie są drogi wyjścia, a może jedynie ucieczki? Niniejszy tekst to również dialog z koncepcją Ericha Fromma oraz quasi-koncepcjami odwołującymi się do magii, to także próba odpowiedzi na pytania jak wiele jest obecnie form „ucieczki od wolności”. Na czym polega istota i jakie są granice wolności w obliczu naszej bezradności i osamotnienia? Czy już ciągle będziemy się szamotać się pomiędzy zależnością a nieskrępowaną swobodą możliwych stylów życia? Zdaniem Autora, osoby nieustannie kuszone i wabione „oazami szczęścia” stają się „ludźmi o pustych oczach”. Tę kategorię Autor ujmuje perspektywie współczesnego wyzwania dla edukacji i istoty człowieka.

Keywords

• sens życia
• bezradność
• osamotnienie
• kondycja współczesnego człowieka
• metafora