Naukowiec jako polityk. O argumentacji perswazyjnej i nie tylko

Abstract

Przeprowadzona przez autorkę analiza wypowiedzi naukowców-polityków dla prasy wykazała, że osoby te, wypowiadając się o sprawach dotyczących bieżącej polityki, najczęściej stosują argumentację perswazyjną (która stoi w opozycji do argumentacji typu naukowego). Konstatacja tego faktu legła u podstaw rozważań nad powodami porzucania poznawczego etosu nauki (na który składają się m.in. autorefleksja, sceptycyzm i precyzja). Głównych powodów autorka upatruje w różnicach między działalnością naukową a działalnością polityczną oraz w konieczności posługiwania się wiedzą zdroworozsądkową w obliczu skomplikowania obszaru działania, jakim jest scena polityczna.