بررسی طبقه‌بندی اقلیمی کوپن در ‌ایران در سال 1975 و مقایسه آن با خروجی مدل MIROC برای سال‌های 2030، 2050، 2080 و 2100 تحت سناریوی A1B و A2 (با تأکید بر مساله تغییر اقلیم)

Abstract

اقلیم، وضعیتی کلی از شرایط هوای غالب یک مکان مشخص بر اساس آمار بلندمدت است. تنوع عناصر اقلیمی در تعیین اقلیم یک ناحیه مؤثر بوده و باعث شکل‌گیری اقلیم‌های متنوع و متفاوت می‌شود. افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای و به دنبال آن تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی پیامدهای بسیاری برای کره زمین داشته است. ازجمله‌ این پیامدها، بخصوص برای مناطقی که در کمربند گرم و خشک دنیا قرار گرفته‌اند، افزایش سطح پوشش اقلیم خشک و نیمه‌خشک است. در‌ این مطالعه طبقه‌بندی اقلیمی کوپن برای کشور ‌ایران در سال 1975 با طبقه‌بندی حاصل از خروجی مدل جوی-اقیانوسی MIROC برای سال‌های 2030، 2050، 2080 و 2100، تحت 2 سناریوی A1B و A2، که در گزارش چهارم IPCC آمده، مقایسه شده است. طبقه‌بندی‌های حاصل از خروجی مدل روند رو به رشد اقلیم گروه B که نماینده اقلیم خشک و نیمه‌خشک در طبقه‌بندی کوپن است و کاهش تنوع اقلیمی را نشان می‌دهند. همان‌طور که در نقشه‌ها ملاحظه می‌شود و بر اساس وسعت تحت پوشش ‌این نوع اقلیم طی سال‌های آتی، افزایش اقلیم Bwh که آب‌وهوای گرم و خشک را نشان می‌دهد، به‌وضوح قابل مشاهده است. ‌این افزایش به‌گونه‌ای است که در سال 2100، شاهد پوشش بیش از 95 درصد مساحت کشور توسط ‌این اقلیم بر اساس هر دو سناریو هستیم. همچنین وسعت و تنوع مناطق تحت پوشش اقلیم معتدل (اقلیم گروه C) و اقلیم سرد (اقلیم گروه D ) در کشور به کمتر از یک درصد مساحت کشور خواهد رسید.

Keywords

• تغییر اقلیم
• طبقه بندی اقلیمی
• گرمایش جهانی
• مدل miroc