مقایسۀ تأثیر آموزش رویکرد شخصیت شغلی و مشاوره ساخت مسیر شغلی بر انطباق‌پذیری مسیر شغلی کودکان از دیدگاه طراحی زندگی

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی آموزش مسیر شغلی مبتنی بر نظریۀ شخصیت شغلی و نظریۀ ساخت مسیر شغلی بر انطباق­‌پذیری مسیر شغلی کودکان بر اساس الگوی طراحی زندگی انجام گرفت. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با مرحلۀ پیگیری بود و جامعۀ آماری تمامی کودکان پسر دبستانی سنین 10- 13 سال، در سال تحصیلی 96-97 در شهر اصفهان بودند که 72 نفر به‌ شیوۀ نمونه‌‌گیری هدفمند انتخاب و به‌ صورت تصادفی در سه گروه 24 نفری بر اساس نظریۀ شخصیت شغلی، نظریۀ ساخت مسیر شغلی و کنترل جایگزین شدند. گروه‌­های آزمایش در هشت جلسۀ 45 دقیقه‌­ای شرکت کردند؛ اما گروه کنترل، مداخله‌‌‌‌ای دریافت نکردند. داده­‌های پژوهش با استفاده از مقیاس انطباق­پذیری مسیر شغلی فرم کوتاه مگ­‌گیوری، روسیر، ساویکاس (2015) در سه مرحله گردآوری شد. یافته‌­ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد مشاورة مسیر شغلی مبتنی بر نظریۀ ساخت مسیر شغلی به‌طور مؤثری سبب افزایش انطباق­‌پذیری مسیر شغلی و مؤلفه‌های دغدغه، کنترل و کنجکاوی در دانش‌آموزان پسر شده و اثر آن در طول زمان نیز ثابت ماند؛ در حالی‌که مشاورۀ مسیر شغلی مبتنی بر نظریۀ شخصیت تنها بر نمرۀ کل انطباق‌­پذیری مسیر شغلی تأثیر معناداری داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج می‌­توان از مشاورة ساخت مسیر شغلی مبتنی بر نظریۀ ساخت مسیر شغلی و مشاوره مبتنی بر نظریۀ شخصیت شغلی برای افزایش انطباق‌­پذیری مسیر شغلی کودکان استفاده نمود.

Keywords

• شخصیت شغلی
• ساخت مسیر شغلی
• طراحی زندگی
• انطباق‌پذیری