Ṭibb-i Tavānbakhshī (Sep 2019)
بیومکانیک شروع و پایان راه رفتن با تأکید بر ابزار، سطح و اختلالات اسکلتی-عضلانی و عصبی: مقاله مروری سیستماتیک
Abstract
مقدمه و اهداف یکی از رایجترین فعالیتهای حرکتی انسان راه رفتن است که جزئی لاینفک از بسیاری از فعالیتهای روزمره و ورزشهای رقابتی و گروهی میباشد. شروع راه رفتن، اولین گام پس از تغییر حالت از وضعیت ایستا به پویا و پایان راه رفتن آخرین گام پیش از تغییر حالت از وضعیت پویا به ایستا میباشد. با توجه به اینکه نوع سطح و پوششی که فعالیت بدنی روی آن انجام میشود، همچنین سن، بیماریها و اختلالات اسکلتی-عضلانی افراد در عملکرد بیومکانیکی آنها تغییر ایجاد میکند، به نظر میرسد الگوی فعالیت عضلانی و پارامترهای بیومکانیکی شروع و پایان راه رفتن نهتنها متفاوت از راه رفتن معمولی است، بلکه تحت تاثیر شرایط فردی و سطوح مختلفی که حرکت روی آن صورت میپذیرد نیز تغییر میکند. از سویی دیگر، عدم تعادل و سقوط افراد اغلب در شروع و پایان راه رفتن اتفاق میافتد، شناخت پارامترهای کینماتیکی و کینتیکی شروع و پایان راه رفتن اطلاعات سودمندی را جهت شناخت اختلالات این فاز از راه رفتن و آسیبشناسی و اصلاح عملکرد فراهم میکند. هدف از مطالعه حاضر، مروری بر پژوهشهایی است که از اواخر قرن بیستم تاکنون پیرامون متغیرهای بیومکانیکی شروع و پایان راه رفتن در شرایط و گروههای مختلف انجام شده است. مواد و روش ها جستجوی مقالات در پایگاههای اطلاعاتی معتبر نظیر Pub Med, Science Direct, Mendelyبا جستجوی کلمات کلیدی انجام گرفت. بیش از 300 مقاله پیرامون الگوی فعالیت عضلانی و پارامترهای بیومکانیکی شروع و پایان راه رفتن یافت شد که پس از مطالعه و حذف مقالات با نتایج مشابه و مقالات مربوط به پروتکلهای درمانی از مجموع مقالات یافتشده، بیش از 40 مقاله که به طور مستقیم مرتبط با موضوع مورد مطالعه بود، بررسی شد. یافته ها از مجموع مقالات یافتشده، پژوهشهای متعددی پیرامون شروع و پایان نیمهارادی راه رفتن، شروع و پایان راه رفتن بر سطوح مختلف و شروع و پایان راه رفتن در گروههای سنی مختلف و یا افراد مبتلا به بیماریهای عصبی-عضلانی یافت شد. نتیجه گیری با توجه به مطالعات انجامشده میتوان گفت اگرچه استراتژیهای حرکتی متفاوتی در شروع راه رفتن با سرعتهای کم و زیاد به کار گرفته میشود و همواره گروه جوان و سالمند الگوی فعالیت عضلانی متفاوتی را در فازهای مختلف در شروع راه رفتن به کار میگیرند، ورزشکاران و افراد فعال به دلیل برخورداری از قدرت عضلانی بهتر و زمان عکسالعمل کوتاهتر از مکانیسمهای جبران برای پیشگری از سقوط و بروز آسیب بهره میبرند.
Keywords