پایش کیفی و توان خودپالایی رودخانه سیروان در بازه آزاد دوآب

Abstract

با توجه به افزایش روزافزون بار آلودگی حاصل از فاضلاب‌های خانگی شهری و روستایی و فعالیت‌های صنعتی و کشاورزی برای منابع آبی و به‌ویژه منابع آب سطحی و از طرفی عدم اعمال مدیریت و به‌کارگیری روش‌های تصفیه این آلودگی‌ها، آینده منابع آبی کشور با بحران‌های زیست‌محیطی جبران‌ناپذیری مواجه خواهد شد که بررسی وضعیت منابع آبی جهت مشخص‌نمودن شدت بحران کنونی و هشدار نسبت به آینده، بسیار دارای اهمیت و تأثیرگذار می‌باشد. در این پژوهش وضعیت کیفی و توان خودپالایی رودخانه سیروان در بازه آزاد دوآب تحت تأثیر آلاینده‌های ورودی در طول مسیر موردبررسی قرارگرفته است که برای انجام این پژوهش، با توجه به شرایط و وضعیت موجود، تعداد هفت پارامتر کیفی فیزیکی و شیمیایی آب شامل اکسیژن محلول، آمونیاک، نیترات، فسفات، کدورت، pH و دما در 10 ایستگاه انتخابی در طول مسیر موردمطالعه به طول حدود 45 کیلومتر، در سه نوبت از سال (زمستان، بهار و تابستان)، با استفاده از روش‌های استاندارد مورد اندازه‌گیری و سپس تجزیه و تحلیل قرار گرفت. هم‌چنین با استفاده از شاخص کیفیت آب IRWQI، وضعیت کیفی رودخانه آزاد دوآب ارزیابی گردید که برابر نتایج به‌دست‌آمده، غالب ایستگاه‌های نمونه‌برداری به‌دلیل آبدهی مناسب، مسیر پرپیچ و خم و تهویه مناسب توسط باد، از آلودگی کمی برخوردار بوده و از لحاظ کیفی در حد نسبتاً خوبی قرار گرفته است، تنها در برخی نقاط از جمله محل ایستگاه شماره 9 به‌دلیل ورود فاضلاب شهر سروآباد به داخل رودخانه، وضعیت کیفی آب کاهش یافته که پس از آن و پیمایش مسیر، دوباره به سمت وضعیت مطلوب گرایش می‌یابد.

Keywords

• پایش کیفی
• خودپالایی
• شاخص کیفیت آب‌های سطحی ایران
• منابع آلاینده