The effect of ticagrelor on ischemia-reperfusion injury of kidney: is the pleiotropic effect a valid factor?

Abstract

Bu çalışmada, ticagrelor"un ratların böbreğinde oluşturulan iskemi-reperfüzyon hasarına karşı koruyucu etkisinin histolojik, biyokimyasal ve immünohistokimyasal yöntemler kullanılarak tanımlanması amaçlanmıştır. Bu amaçla, 30 erkek rat rastgele olarak 5 gruba ayırılmıştır. Bu hayvanlara, yapılacak işlemlerden önce ticagrelor 5 mg/kg, 10 mg/kg ve 20 mg/kg dozlarında, kontrol grubuna da 0.1 mL/kg serum fizyolojik oral olarak verilmiştir. Sham grubunda ise sadece laparatomi yapılmıştır. İskemi-reperfüzyon hasarı renal hilusun klemplenmesi yoluyla yapılmıştır. Ticagrelor verilen gruplarda saptanan malondialdehit (MDA) düzeyinin kontrol grubundan daha az olduğu ve bu düşüklüğün istatistiksel olarak anlamlı olduğu tespit edildi (tüm ticagrelor grupları için P=0.001). Glutatyonperoksidaz (GPx) ve glutatyonredüktaz (GR) düzeyleride ticagrelor verilen tüm gruplarda artmış olarak bulundu. Histopatolojik incelemelerde, tedavi verilen tüm gruplarda benzer sonuçlar gözlendi. Ancak 5 mg ticagrelor verilen grupta glomerul ve tübül yapısında kontrol grubu arasında fark olmadığı belirlendi. 10 ve 20 mg ticagrelor verilen gruplarda, sham grubuna benzer özellikte dilate tübüler yapılar olduğu gözlendi. Caspas-3 ve NF-KB aktiviteleri ticagrelor verilen gruplarda sham grubuna benzer özelliklerdeydi. Çalışmamız, ticagrelorun böbreğin iskemi-reperfüzyon hasarına karşı korunmasında etkili bir ajan olduğunu göstermiştir. Ticagrelor, pleiotropik etkisiyle reaktif oksijen türlerinin konsantrasyonunu azaltarak ve antioksidan sistemi aktive ederek dokuları koruyabilir.

Keywords

• kidney
• ischemia
• reperfusion
• injury
• ticagrelor