تاثیر پیش تیمار پربیوتیک فروکتوالیگوساکارید بر فکتورهای سرم خون و موکوس ماهی قزل آلای رنگین کمان

Abstract

هدف این مطالعه بررسی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک فروکتوالیکوساکارید بر شاخص‌های ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. به همین منظور، تعداد 120 بچه ماهی تیلاپیا به مدت 42 روز در 4 گروه آزمایشی(هر گروه حاوی 10عدد ماهی) با 3 تکرار شامل: تیمار (1) شاهد، فاقد پربیوتیک ، تیمار (2) غذای حاوی 05/0 تیمار (3) غذای حاوی 1/0 و تیمار (4) غذای حاوی 2/0 درصد پربیوتیک تقسیم شدند. پس از پایان دوره تغذیه شاخص‌های بیوشیمیایی ارزیابی شد. شاخص های ایمنی سرم در تیمارهای تغذیه شده با پربیوتیک در روز 40 اختلاف معنی داری داشتند (05/0> P). نتایج آنالیزهای آماری نشان داد که استفاده از فروکتوالیکوساکارید توانسته اثر مثبتی بر شاخص‌های ایمنی سرم داشته باشد و در میان شاخص‌های ایمنی سرم، سطح آنزیم AST وآلبومین و گلوکز و پروتئین کل، اثرات بهتری را نشان دادند. تیمارهای آزمایشی بر فسفاتاز قلیایی، آنزیم لیزوزیم، پروتئین محلول و ایمونوگلوبولین موکوس تأثیر معنیداری داشت ) 05 / 0 > p (، به طوریکه میزان فسفاتاز قلیایی، آنزیم لیزوزیم و پروتئین محلول موکوس در اثر تیمارهای تغذیه شده با پریبیوتیک و با افزایش غلظت پریبیوتیک، به طور معنیداری افزایش یافت، ولی میزان ایمونوگلوبولین موکوس در اثر تیمارهای تغذیه شده با پریبیوتیک و با افزایش غلظت آن روند کاهشی داشت. نتیجه‌گیری کلی این مطالعه نشان می‌دهد که سطح 2/0 درصد پربیوتیک در روز 40، می تواند تا حدی سبب تقویت شاخصهای ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان شد و مشخص شد که افزودن پریبیوتیک به جیره غذایی تأثیر معنی‌داری دارد و سبب تقویت دستگاه ایمنی می‌شود.

Keywords

• قزل آلای رنگین کمان
• فروکتوالیگوساکارید
• موکوس
• سرم خون
• لیزوزیم