نقد تحلیل و زیبایی شناسی متون (Mar 2020)
طنین سوررئالیسم غربی در صدای پای آب سپهری
Abstract
سوررئالیسم با تمام شبههها و سردرگمیهای خود چنان آتشی بر جان ادبیات انداخته که همچون سیلی ویرانگر خاوران را بهسان باختران درنوردیده و شوری به همه عالم زده است. سهراب سپهری، شاعر، نقاش و طبیعت‌گرای ایرانی، طی سفرهایی که به شرق و غرب عالم داشت و نیز آشنایی او با عرفان شرقی و مکتب‌های ادبیات غرب باعث شد که در شعر او الهامات سوررئالیستی جلوهگری کند. این مقاله بر آن است که ضمن معرفی مکتب سوررئالیسم به بررسی ویژگیهای آن در شعر «صدای پای آب» سپهری بپردازد. با توجه به شواهد موجود در این شعر مشهور، این نتیجه حاصل شد که سپهری در سبک شعری خود در «صدای پای آب» بسیاری از اصول و مبانی سوررئالیستی را درنوردیده و پا به عرصه فراواقعیتهایی نهاده که حتی خود غربیها هم به آن دست نیازیدهاند. هدف از این پژوهش، بررسی نحوه ترسیم جهان واقعی با زبانی فراواقعی و رسیدن به حقیقت برتر از طریق امور ذهنی و روحی، با بهرهگیری از مکتب سوررئالیسم در شعر مذکور است.
