بررسی ‏ تاثیر تعامل مناسب معلم بر دانش‌آموز دارای لکنت: یک مطالعه تک عضوی

Abstract

هدف: یکی ازشایع ‌ترین اختلالات گفتار، ناروانی گفتار است که ممکن است به شکل ناروانی طبیعی و یا ناروانی غیرطبیعی مانند لکنت ظاهر شود. یکی از رویکردهایی که برای کودکان مبتلا به لکنتِ مدرسه‌رو ممکن است مفید باشد، چگونگی تعامل معلم با کودک است. هدف این مطالعه بررسی اثر تعامل مناسب کودک و معلم بر لکنت دانش‌آموز است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تک عضوی با طرح AB درباره تاثیر تعامل مناسب معلم بر شدت لکنت، نگرش نسبت به لکنت و کفایت ارتباطی در کلاس درس در یک دانش آموز دارای لکنت می‌باشد که در آن از درصد هجاهای لکنت شده (Percent of Stuttered Syllables; SS%)، ابزار سنجش شدت لکنت- 4 ( Stuttering Severity Instrument-fourth edition; SSI4)، آزمون نگرش ارتباطی (The Communicative Attitude Test; CAT) و آزمون ارزیابی معلم از کفایت ارتباطی دانش آموز (The Teacher Assessment of Student Communicative Competence; TASCC) استفاده شده است. پس از یک دوره 6 جلسه‌ای گفتاردرمانی، مداخله مثبت معلم همراه با گفتاردرمانی به مدت 6 جلسه صورت گرفت. یک جلسه پیگیری نیز انجام شد. یافته ها: این مطالعه نشان داد که پس از مداخله مثبت معلم همراه با گفتاردرمانی، شدت لکنت دانش‌آموز از متوسط به خفیف رسید و نگرش وی نسبت به لکنت نیز از منفی به متوسط تغییر کرد. نتایج آزمون TASCC به صورت محسوسی طی درمان افزایش یافت. این نتایج در جلسه پیگیری حفظ شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از راهکارهای کمک کننده برای مدیریت کلاسی که دانش‌آموز مبتلا به لکنت در آن حضور دارد، در کاهش رفتارهای اولیه و ثانویه، و بهبود نگرش دانش‌آموز دارای لکنت موثر است. شواهد بیشتر به مطالعات گسترده‌تری نیاز دارد.

Keywords

• لکنت
• نگرش
• آموزش معلم
• مطالعه مداخله‌ای
• گفتاردرمانی