مقایسه دو روش کوخر و هیپوکراتیک تعدیل شده در جااندازی دررفتگی قدامی شانه؛ یک مطالعه نیمه تجربی

Abstract

مقدمه: روش های مختلفی برای جااندازی مفصل شانه طراحی شده اند و از روش کوخر (فلکشن، ادداکشن و اکسترنال روتیشن) و ترکشن کانترترکشن به عنوان قدیمی ترین این روش ها یاد می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه این دو روش در جااندازی دررفتگی قدامی شانه طراحی شده است. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی به مدت یک سال و بر روی بیماران 16 تا 60 ساله مراجعه کننده به بخش اورژانس به دنبال دررفتگی قدامی شانه صورت گرفت. بیماران با دو روش کوخر یا ترکشن کانترترکشن جااندازی شدند و از نظر زمان جااندازی، میزان کاهش درد، میزان موفقیت و عوارض عروقی عصبی مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: 150 بیمار با میانگین سنی 3/11 ± 11/32 سال به طور تصادفی به دو گروه ترکشن کانترترکشن (67 نفر) و کوخر (83 نفر) تقسیم شدند (7/86 درصد مرد). دو گروه‌ از نظر سن (52/0 =p ) و جنس (679/0 =p ) در وضعیت یکسانی قرار داشتند. تفاوت معنی داری بین دو گروه از جهت میزان کاهش درد بعد از انجام جااندازی وجود نداشت (05/0 p). همچنین طول مدت بستری در گروه ترکشن 48/0 ± 00/3 در مقابل 61/0 ± 08/3 ساعت بود (382/0 = p). تعداد موارد شکست در جااندازی در گروه ترکشن 1 (49/1 درصد) مورد و در گروه روتیشن 6 (22/7 درصد) بود (129/0= p). در نهایت 2 (40/2 درصد) آسیب خفیف شبکه بازویی در مسیر عصب اولنار در گروه روتیشن اتفاق افتاد و در گروه ترکشن عارضه عصبی روئیت نگردید. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر دو روش کوخر و ترکشن کانترترکشن از شرایط یکسانی در رابطه با میزان کاهش درد بعد از جااندازی و کل طول مدت بستری در بیمارستان برخوردار بودند ولی در روش کوخر مدت زمان انجام جاندازی کوتاهتر بود و میزان موارد شکست درمان در این روش به نسبت بالاتر گزارش گردید.

Keywords

• دررفتگی شانه؛ ترکشن؛ روتیشن؛ جااندازی؛ تروما