نظریه انباشت وقایع در توسل به دفاع مشروع بین‌المللی

Abstract

ماده 51 منشور ملل متحد، حق استفاده از زور دولت‌ها در دفاع از خود را «در صورت وقوع حمله مسلحانه» تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را انجام ندهد، حفظ می‌کند. عموماً عقیده بر این است که توسل به زوری که موجد حق دفاع از خود باشد، باید زور مسلحانه شدید و غیرقابل پیشگیری باشد که بتواند دفاع از خود را برای دولت قربانی توجیه کند. در تأیید این موضوع، دیوان بین ­المللی دادگستری وجود آستانه تمایز بین «شدیدترین اشکال» و «اشکال کمتر شدید» در استفاده از زور مسلحانه را تأیید کرده است اما نظریه انباشت وقایع، بیانگر مجموعه‌ای از وقایع جزئی است که با هم جمع شده‌اند تا اینکه به آستانه تخاصم مسلحانه می‌رسند. در واقع این نظریه، آستانه شدت مورد نظر دیوان را ندارد. با این‌ حال، برخی از دولت‌ها برای توجیه حق دفاع مشروع از خود، به این نظریه توسل جسته‌اند. این نوشتار به این نتیجه رسیده است که نشانه‌هایی وجود دارد که حملات تروریستی فراملی، دولت‌ها را با مشکل جدی مواجه کرده است؛ در نتیجه، تمایل به پذیرش این نظریه را که قبلاً از حمایت کمی برخوردار بود، تا حدودی ایجاد کرده است.

Keywords

• نظریه انباشت وقایع
• دفاع مشروع
• حمله مسلحانه
• ماده 51 منشور