Społeczne i gospodarcze aspekty rozwoju turystyki narciarskiej

Abstract

Rozwój ośrodków narciarskich jest najważniejszym czynnikiem rozwoju społeczno-gospodarczego niektórych krajów i regionów górskich. Przyczynia się do wzrostu demograficznego oraz poprawy jakości usług i infrastruktury w miejscowościach górskich, jest ważnym źródłem zatrudnienia i dochodów mieszkańców, a także kreuje tzw. psychologiczną stabilność osób zamieszkujących te tereny. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie, na podstawie danych uzyskanych z Banku Danych Lokalnych GUS, wpływu rozwoju ośrodków narciarskich na rozwój społeczno-gospodarczy 16 gmin, na terenie których leżą największe stacje narciarskie polskich Karpat. Pod względem społecznym i gospodarczym badane gminy są znacznie zróżnicowane. Przejawia się to m.in. w saldzie migracji, poziomie bezrobocia i przedsiębiorczości, a także w strukturze podmiotów gospodarczych. W zdecydowanie najkorzystniejszej sytuacji znajdują się te gminy, w których turystyka narciarska odgrywa istotną rolę w strukturze ich funkcji turystycznej. Są to przede wszystkim gminy położone w Beskidzie Śląskim i na Podhalu. Charakteryzują się one przeważnie dodatnim saldem migracji, niższym poziomem bezrobocia niż średni poziom dla Polski i wyższym od średniego poziomem przedsiębiorczości. Odwrotne cechy wykazują natomiast gminy słabiej zagospodarowane dla narciarstwa, leżące w Beskidzie Żywieckim, Beskidzie Sądeckim, Pieninach i Bieszczadach.