Charakterystyka roślin z rodzaju Paeonia w Ogrodzie Botanicznym UMCS w Lublinie. Część II. Wartość ozdobna

Abstract

W latach 2001–2003 na terenie Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Marii Curie- -Skłodowskiej w Lublinie oceniono 9 gatunków piwonii rosnących w 4 działach ogrodu. Określono: wysokość i średnicę roślin, liczbę kwiatów na pędzie i na roślinie, ich średnicę oraz kolor. Za pomocą ankiety, w 5-stopniowej skali, oceniono wartość ozdobną roślin. Najwięcej kwiatów miały piwonie krzewiaste: 10-letnie okazy P. delavayi i 12-letnie P. lutea wytwarzały liczne kwiaty – powyżej 50, a najmniej 1-roczne rośliny P. anomala subsp. anomala – 2–9. Piwonie krzewiaste ze względu na dużą wysokość i średnicę roślin z powodzeniem nadają się do nasadzeń soliterowych, natomiast P. tenuifolia osiąga stosunkowo małe rozmiary, więc może być uprawiana w alpinariach i ogrodach skalnych. Za najbardziej ozdobne gatunki uznano P. tenuifolia oraz P. mlokosewitschii, za najmniej ozdobny – P. anomala subsp. anomala. Wszystkie obserwowane gatunki mają pojedyncze kwiaty, w związku z czym mogą być sadzone w ogrodach japońskich, naturalistycznych i rustykalnych. Ich pędy pod wpływem deszczu nie pokładają się na powierzchni podłoża i nie wymagają palikowania. Najdłużej walory ozdobne zachowywały P. mlokosewitschii – nawet do 131 dni – i P. lutea – 124 dni. Duża wartość ozdobna sprawia, że piwonie są bylinami zasługującymi na częstsze stosowanie na terenach zieleni miejskiej.

Keywords

• piwonia
• cechy morfologiczne
• kwitnienie