الگوی ساختاری درد ادراک شده بر اساس سیستم های مغزی/رفتاری و حمایت اجتماعی با میانجیگری تحمل پریشانی

Abstract

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین الگوی ساختاری درد ادراک شده براساس سیستم‌­های مغزی/رفتاری و حمایت اجتماعی با میانجیگری تحمل پریشانی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام بیماران مبتلا به میگرن مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی و دو کلینیک مغز و اعصاب در شهر تهران در سال 1399 بود که از میان آنها 374 بیمار به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس سیستم­‌های بازداری/فعال‌­سازی رفتاری کارور و وایت (1994)؛ مقیاس چندوجهی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (1988)؛ مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و پرسشنامه دردهای مزمن محمدیان (1374) بود. داده­‌های پژوهش حاضر با استفاده از روش الگویابی معادله­‌های ساختاری تحلیل شدند. یافته­‌ها: در پژوهش حاضر یافته­‌ها حاکی از برازش الگوی ساختاری پژوهش با داده­‌های گردآوری شده بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین سیستم فعال‌ساز رفتاری و درد ادراک شده منفی بود (001/0=P، 109/0-=β). درنهایت ضریب مسیر غیرمستقیم بین حمایت اجتماعی ادراک شده و درد ادراک شده منفی بود (001/0=P، 145/0-=β). نتیجه‌­گیری: به نظر می­رسد حمایت اجتماعی ادراک شده و نظام فعال­‌ساز رفتاری انگیزه فرد را برای تحمل پریشانی ناشی از درد با هدف کاهش آن فراهم می­‌آورند. براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر مداخلاتی که تظاهرات سیستم­‌های مغزی/ رفتاری را تعدیل می­‌کنند و فراهم آوردن گروه‌­های حمایتی در جهت ارائه حمایت اجتماعی به بیماران مبتلا به درد میگرن پیشنهاد می­‌شود.

Keywords

• تحمل پریشانی
• حمایت اجتماعی
• درد
• سیستم‌های مغزی/ رفتاری
• میگرن