Fanāvarī-i āmūzish (Mar 2013)
صفات فضایی مؤثر بر افزایش خلاقیت محققین در مراکز تحقیقات معماری و شهرسازی
Abstract
با توجه به تأثیری که فضا میتواند بر خلاقیت و نوآوری محققین داشته باشد و جایگاه کارگروهی در این مقوله، تمرکز این مقالهبر کیفیت فضایی فضاهای جمعی در مراکز تحقیقاتی است که برای محدود کردن دامنه تحقیق مرکز تحقیقات معماری و شهرسازیبرگزیده شده است. هدف از این پژوهش ارائه رهنمودهایی برای طراحی مراکز تحقیقاتی معماری و شهرسازی مبتنی بر افزایش خلاقیت ونوآوری محققین آن مرکز است. این پژوهش با استفاده از روش تحقیق پیمایشی صورت گرفته است. در این راستا پرسشنامهای درمقیاس لیکرت تدوین شد تا تأثیر صفات فضایی خلوت، زیبایی، تنوع فضایی، انعطاف پذیری و همجواری یا رؤیت پذیری را، که به عنوانصفات فضایی مؤثر بر افزایش خلاقیت و نوآوری شناسایی شدهاند، بر عوامل مؤثر در خلاقیت و نوآوری افراد، یعنی انگیزه، آرامش وآسایش کالبدی، تعاملات و تفکر خلاق، تعیین کنند. این پرسشنامه توسط 90 نفر از اعضای هیأت علمی و دانشجویان دوره دکتریمعماری و شهرسازی دانشگاههای سراسری شهر تهران تکمیل شده است. برای تحلیل دادههای جمع آوری شده از شیوه آماری تحلیلاستفاده شده است. در نهایت بر اساس تحلیل نتایج عددی، تأثیرپذیرترین عوامل مؤثر (RM-ANOVA) واریانس با اندازهگیری مکرربر فرآیند خلاقیت و نوآوری از هر یک از صفات فضایی مشخص شده است.
