حرکت درمانی با محدودیت اجباری در بهبود عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلژی اسپاستیک: مرور ادغام‌یافته و نظر خبرگان

Abstract

مقدمه و اهداف حرکت­درمانی با محدودیت اجباری یکی از روش‌های موثر در بهبود عملکرد حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلژی اسپاستیک است که انواع مختلفی دارد. هدف مطالعه مروری ادغام‌یافته حاضر، بررسی تاثیر محدودیت‌درمانی در کودکان با فلج مغزی همی‌پلژی اسپاستیک و ایجاد یک دستورالعمل مشخص برای استفاده‌ی این روش در این کودکان بود. مواد و روش­‌ها در مطالعه‌ی ترکیبی و دو مرحله‌ای حاضر، ابتدا در یک بررسی ادغام‌یافته سیستماتیک کلیه مقالات فارسی و انگلیسی بین سال‌های 2000 تا 2015 درباره‌ی حرکت­درمانی با محدودیت اجباری در کودکان فلج مغزی همی‌پلژی اسپاستیک با کلیدواژه‌های فلج مغزی، همی‌پلژی، حرکت­درمانی با محدودیت اجباری، توانبخشی و کاردرمانی استخراج و نتایج آن ثبت گردید. سپس در مرحله‌ی کیفی نتایج استخراج شده، در پانل خبرگان 5 نفره از کاردرمانگران حرفه‌ای در حوز‌ه‌ی فلج مغزی، مطرح و مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها در بررسی انجام­شده 36 مقاله مرتبط با محدودیت‌درمانی در فلج مغزی و عملکرد اندام فوقانی یافت شد. ابتدا با بررسی خلاصه‌ی مقالات، تنها 14 مقاله که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. سپس متن کامل مقالات مرتبط با مداخلات در بهبود عملکرد دست بیماران فلج مغزی مورد بررسی قرار گرفت. نتیج ه‌گیری در بررسی‌های انجام­شده تاثیر مثبت حرکت­درمانی با محدودیت اجباری در بهبود عملکرد حرکتی کودکان فلج مغزی اثبات شده بود، ولی نتایج به شکل یک دستورالعمل مشخص نبوده؛ لذا با توجه به نظر خبرگان و متخصصین یک دستورالعمل مشخص برای این درمان تدوین شد. همچنین تاثیر این درمان با اسلینگ یا اسپیلنت به مدت 14 روز، روزی 6 ساعت همراه با مداخلات کاردرمانی و فیزیوتراپی بیشتر بود.

Keywords

• فلج مغزی
• همی‌پلژی
• محدودیت‌درمانی
• اندام فوقانی
• کاردرمانی
• توانبخشی