Ankara, Dikmen bölgesinde yaşayan kadınların kentleşme sürecinde yaşadıkları problemler

Abstract

Amaç: Araştırma kentleşme sürecinde kadınların yaşadıkları problemlerin halk sağlığı açısından değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırmanın evrenini, Ankara, Dikmen Karapınar Mahallesinde yaşayan 2243 kadın oluşturmaktadır. Araştırma örneklemini 65 yaşına kadar olan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 282 kadın oluşturmuştur. Araştırmada verilerin toplanmasında, kadınların tanıtıcı özelliklerini ve gecekondudan apartmana geçişte yaşadıkları problemleri belirlemek üzere geliştirilen anket formu kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerden yararlanılmıştır. Bulgular: Kadınların %36’sının gecekondudan apartmana geçişte yabancılık çektiği ve apartman hayatına uyum problemleri yaşadığı, %16’sının ise gecekondudan apartmana taşındıklarında, apartman kurallarına uymakta zorluk çektiği belirlenmiştir. Kadınların %36,6’sının apartmana alışabilmek için akrabalarını daha sık ziyaret ettiği, % 19,9’unun gecekondudan apartmana taşındığında çevresine karşı daha sinirli olduğu bulunmuştur. Gecekondudan apartmana taşınan kadınların %42,6’sının apartman yaşamına uyum sağlayabilmek için sürekli olarak gelecekle ilgili hayaller kurduğu, kadınların %12,4’ünün öz-güvenini yitirdiği ve kadınların %20,6’sının şaşkınlık yaşadığı belirlenmiştir. Kentteki yaşamlarını dikkate alarak yaşadığı sorunları belirtmeleri istendiğinde; apartmana taşınan kadınların %42,7’si yalnızlık yaşadığını, %28,9’u gecekonduda yaşamak istediğini belirtmiştir. Yaşadığı sorunlarla baş edebilmek için gecekondudan apartmana geçişte antidepresan ilaç kullandığını ifade eden kadınların oranı %23,3 olarak saptanmıştır. Kadınların gecekondudan apartmana taşındıktan sonraki süreçte antidepresan ilaç kullanımı ile yaşları arasında istatistiki açıdan anlamlı bir fark bulunmuştur p