ارتباط بین عزت نفس و خودکارآمدی در دانشجویان پرستاری شهر قزوین: یک مطالعه مقطعی

Abstract

زمینه و اهداف: پرستاري حرفه­اي است که اشتغال در آن نيازمند برخورداري از سطوح مطلوب سلامت رواني مي­باشد. از این رو، شناسایي عواملي که سلامت روان را تحت تأثیر قرار مي­دهد، از اهميت ویژه­اي برخوردار مي­باشد. عزت نفس و خودکارآمدی از مهم­ترین عوامل مؤثر بر سلامت روان هستند که در ارتقای سلامت روان افراد، مخصوصاً دانشجویان پرستاری، نقش بسيار مهمي ایفا مي­کنند. لذا، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین عزت نفس و خودکارآمدی در بین دانشجویان پرستاری انجام شد. مواد و روش ­ها: این مطالعه مقطعی و از نوع همبستگی در سال­ 1398 انجام شد. 150 نفر از دانشجویان رشته پرستاری مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی قزوین به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع­آوری اطلاعات از چک­لیست مشخصات جمعیت شناختی و زمینه­ای، و پرسشنامه­های استاندارد عزت نفس روزنبرگ و خودکارآمدی شرر استفاده گردید. تمامی مراحل مطالعه حاضر طبق موازین اخلاقی اجرا گردید. تجزیه داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه 22، آمار­های توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. یافته­ ها: میانگین و انحراف معیار نمره کل عزت نفس و خودکارآمدی در دانشجویان مورد مطالعه به ترتیب 07/5±25/21 از 30 و 31/7±66/62 از 85 به­دست آمد. همچنین، بین نمره عزت نفس و خودکارآمدی (001/0>p و 497/0=r) همبستگی مستقیم و معنی‌دار مشاهده شد. نتیجه­ گیری: دانشجویان مورد بررسی از عزت نفس متوسط و خودکارآمدی خوبی برخوردار بودند. همچنین، عزت نفس به شکل قابل ­توجهی در دانشجویان با سطوح خودکارآمدی بالاتر، بیشتر بود. انجام مطالعات بیشتر در این رابطه با دیگر حوزه­های سلامت روان توصیه می­شود.

Keywords

• عزت نفس، خودکارامدی، دانشجویان پرستاری