بررسی اثرات تزریق عمومی ترانکرون بر روند ترمیم تاندون در خرگوش به روش اولتراسونوگرافی و هیستوپاتولوژی

Abstract

زمینه پارگی تاندون، یکی از موارد شایع در حیوانات و انسان است. تاندون، شبکه خون‌رسانی خاصی دارد که از بیرون به داخل تغذیه می‌گردد. مهم‌ترین فاکتور در التیام تاندون، خون‌رسانی می‌باشد که بسیار کند است. روش‌های گوناگونی که امروزه برای درمان و ترمیم این‌گونه پارگی‌ها به کار گرفته می‌شود، وقت‌گیر و زمان‌بر است. روش کار تعداد 10 سر خرگوش نر نیوزیلندی با وزن 2-5/1 کیلوگرم انتخاب و به مدت یک ماه نگهداری شدند. اندام‌های خلفی خرگوش‌ها تراشیده و بی‌هوش شدند. سپس در شرایط استریل با برش پوست، تاندون SDFT در معرض دید قرار گرفت، خرگوش‌ها به دو گروه پنج‌تایی شاهد و نمونه تقسیم شدند و طی سه دوره، گروه نمونه به میزان 1 میکروگرم بر کیلوگرم داروی ترانکرون دریافت کرد و طی روزهای 3، 10 و 30 مورد ارزیابی سونوگرافی قرار گرفتند. پس از 30 روز نگهداری برای مطالعات آسیب‌شناسی به روش انسانی آرام‌کشی شد و ضایعه مورد نظر جدا و به آزمایشگاه ارسال گردید.. یافته‌ها روز سی‌ام نتایج سونوگرافی به‌طور معنی‌داری نشان‌دهنده ترمیم الیاف تاندونی، شبیه بودن Echogenicity ناحیه آسیب‌دیده به تاندون نرمال بود. نتایج هیستوپاتولوژیک، بیانگر تأثیرات مفید داروی ترانکرون طی این تحقیق می‌باشد. به‌طوری‌که میزان رشته‌های کلاژن متراکم آن‌ها در بافت، در گروه تحت درمان، بسیار قابل‌توجه و رو به افزایش بوده است. نتیجه‌گیری در نهایت، مشخص شد داروی ترانکرون، بر ترمیم تاندون و کاهش التهاب مؤثر بوده است.

Keywords

• تاندون
• خرگوش
• ترانکرون
• اولتراسونوگرافی
• هیستوپاتولوژی