تحلیل کارایی محیط‌زیستی مزارع برنج در استان گیلان با تأکید بر شرط تعادل مواد

Abstract

هدف این مطالعه تعیین کارایی محیط­زیستی شالیکاران استان گیلان با استفاده از تابع فاصله جهت­دار و با در نظر گرفتن شرط تعادل مواد می‌باشد. داده‌های مورد نیاز به­صورت میدانی و تکمیل پرسشنامه از 427 شالیکار جمع­آوری گردید. نمونه­گیری بر اساس روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی و تعیین حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران صورت گرفت. نتایج نشان داد که میانگین معیار کارایی با درنظرگرفتن مازاد مواد مغذی و بدون آن از نظر آماری اختلاف معنی­داری با هم دارند به­طوری که لحاظ­نکردن مازاد مواد مغذی در مدل کارایی موجب شده که میزان کارایی به اندازه 17 درصد بیشتر از مقدار واقعی نشان داده شود. همچنین، بر اساس نتایج 4/82 درصد از شالیکاران مورد مطالعه از لحاظ فنی و 85 درصد از نظر محیط­زیستی ناکارا بوده و واحدهایی که کارایی فنی بالایی داشتند از نظر محیط­زیستی نیز کاراتر عمل کردند. بنابراین، نظارت و کنترل میزان کودهای مصرفی در مزارع، فرهنگ‌سازی خرید و مصرف محصولات سالم و تشکیل کلاس‌های توجیهی و آشنانمودن کشاورزان با خطرات مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی جهت بهبود کارایی محیط­زیستی شالیکاران استان گیلان ضروری می‌باشد.

Keywords

• تابع فاصله جهت‌دار
• کارایی زیست محیطی
• مازاد فسفر
• مازاد نیتروژن