تأثیرتمرینات با تمرکز بر کانون توجه بیرونی بر عوامل خطرزای کینتیکی مرتبط با بروز آسیب ACL

Abstract

زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین و خطرناک‌ترین آسیب‌ها در ورزش، آسیب لیگامنت متقاطع قدامی (ACL) است. امروزه علی‌رغم وجود برنامه‌های پیشگیری از آسیب ACL میزان شیوع این آسیب همچنان بالاست. اکثر دستورالعمل‌هایی که در برنامه‌های پیشگیری از آسیب استفاده می‌شوند مبتنی بر کانون توجه درونی هستند. از طرفی مطالعات نشان داده‌اند استفاده از کانون توجه بیرونی باعث بهبود عملکرد در افراد می‌شود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر کانون توجه در اجرای هشت هفته تمرینات پیشگیری از آسیب لیگامنت متقاطع قدامی بر متغیرهای کینتیکی مهارت فرود، در بازیکنان فوتبال بود.مواد و روش‌ها: در این تحقیق 35 بازیکن جوان فوتبال از سه تیم لیگ برتر استان تهران شرکت کردند. بازیکنان به طور تصادفی به سه گروه کانون توجه بیرونی (12 نفر)، کانون توجه درونی (12 نفر) و گروه کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. ابتدا در پیش‌آزمون نیروی عکس‌العمل زمین، نرخ بارگذاری نیرو و زمان رسیدن به ثبات طی مهارت فرود از روی سکوی 30 سانتی‌متری توسط فورس پلیت سنجیده شد. سپس گروه‌های تمرینی به مدت هشت هفته تمرینات پیشگیری از آسیب را به همراه دستورالعمل‌های مربوطه انجام دادند و مجدداً سه گروه جهت بررسی تغییرات مورد آزمون قرار گرفتند. از روش‌های آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون آنوای یک‌سویه و آزمون تعقیبی توکی جهت ارزیابی تغییرات استفاده شد.یافته‌ها: یافته‌ها تغییرات معنی‌داری (05/0‌≤p) را در مؤلفه‌های نیروی عمودی، قدامی خلفی عکس‌العمل زمین و نرخ بارگذاری نیرو در گروه کانون توجه بیرونی نشان دادند، اما در زمان رسیدن به ثبات و نیروی داخلی خارجی عکس‌العمل زمین تفاوت معنی‌دار بین دو گروه کانون توجه بیرونی و درونی مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می‌رسد استفاده از دستورالعمل‌های کانون توجه بیرونی تأثیرات مثبتی بر مؤلفه‌های کینتیکی و مکانیک فرود دارد. بنابراین به مربیان توصیه می‌شود جهت کاهش ریسک وقوع آسیب ACL و بازتوانی این آسیب از تمریناتی مبتنی بر دستورالعمل کانون توجه بیرونی استفاده کنند.

Keywords

• یشگیری از آسیب acl
• پرش فرود تک‌پا
• کانون توجه
• کینتیک
• نیر