نقش آمادگی به نوستالژی، درد ذهنی و تجربه زمانی لذت در واکنش‌پذیری به استرس ادراک شده در دانشجویان دارای شکست عاطفی

Abstract

هدف از این پژوهش، بررسی سهم پیش بین آمادگی به نوستالژی ، درد ذهنی و تجربه زمانی لذت در واکنش‌پذیری به استرس ادراک شده بوده است .روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دارای شکست عاطفی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه بود. از این جامعه، 162 دانشجوی دارای نشانگان ضربه عشق با روش نمونه‌گیری هدفمند ، انتخاب و پرسشنامه‌های واکنش‌پذیری به استرس ادراک شدهShulz,jansen) &schlotz,2006) ،آمادگی به نوستالژیHavlena &Holak 2006) ) درد ذهنی (Orbach & Mikulincer,2003) و تجربه زمانی لذتGard 2006) ) بر روی آنها اجرا شد. تحلیل داده­ها با همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد و یافته‌ها حاکی از نقش منفی سردرگمی و آشفتگی هیجانی (از ابعاد درد ذهنی) در افزایش واکنش‌پذیری به استرس ادراک شده (P<0.01) و نقش مثبت آمادگی به نوستالژی در کاهش واکنش‌پذیری به استرس ادراک شده (P<0/01) بوده است. بنابراین میتوان دریافت که صرفنظر از نقش منفی تجربه احساس پوچی در تشدید واکنش افراد به استرس، این تجارب و احساسات مثبت گذشته است که می‌تواند به عنوان یک منبع و تکیه‌گاه روانی، شرایط افراد را در موقعیت‌های استرس‌زا بهبود بخشد.

Keywords

• استرس ادراک شده
• نوستالژی
• درد ذهنی
• لذت
• شکست عاطفی