مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Mar 2021)
ارزیابی دز جذبی مغز استخوان 153Sm-EDTMP و 223Ra-Cl2 در بیماران مبتلا به متاستاز استخوانی با استفاده از شبیهسازی مونتکارلو
Abstract
مقدمه: پرتودرمانی هدفمند، به عنوان یکی از روشهای رایج برای تسکین درد در بیماران مبتلا به متاستاز استخوانی محسوب میشود. در این نوع روش درمانی نیاز است که دز جذبی اندام بحرانی مغز استخوان به عنوان یک عامل محدود کنندهی درمان در نظر گرفته شود. تاکنون پرتوداروهای بتازا برای این نوع درمان مورد توجه بودند که یکی از متداولترین آنها Samarium-153-Ethylene diamine tetramethylene phosphonate (153Sm-EDTMP) است، اما به تازگی پرتوداروی آلفازای Radium-223-dichloride (223Ra-Cl2) مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (Food and Drug Administration یا FDA) قرار گرفته است. هدف از انجام مطالعهی حاضر، مقایسهی دز جذبی مغز استخوان پرتوداروهای 153Sm-EDTMP و 223Ra-Cl2 بود. روشها: در این مطالعه، از یک فانتوم استخوان مهره برای شبیهسازی استفاده شد. پرتوداروهای در نظر گرفته شده در فانتوم توزیع شدند و شبیهسازی با استفاده از کد مونتکارلوی GATE صورت پذیرفت. بعد از برآورد دز جذبی به ازای واپاشی در بخشهای مختلف فانتوم، دز جذبی پرتوداروها در مغز استخوان یک بیمار 70 کیلوگرمی با استفاده از روش Medical internal radiation dosimetery (MIRD) محاسبه شد. یافتهها: برای 153Sm-EDTMP دز جذبی مغز استخوان به ازای اکتیویتهی تجویزی 2590 مگابکرل برابر با 60/9 گری به دست آمد. برای 223Ra-Cl2 دز جذبی مغز استخوان به ازای اکتیویتهی تزریقی 85/3 مگابکرل، 83/0 گری محاسبه شد. نتیجهگیری: با توجه به کمتر بودن دز جذبی مغز استخوان توسط پرتوداروی آلفازای 223Ra-Cl2 بنابراین استفاده از این پرتودارو به عنوان یک جایگزین برای پرتوداروی بتازای 153Sm-EDTMP برای درمان تسکینی بیماران مبتلا به متاستاز استخوانی پیشنهاد میشود.
Keywords