کوپلیمریزاسیون‌ رادیکالی کنترل‌شده/ زنده استایرن و متیل‌متاکریلات در محیط پراکنده آبی: سنتز و شناسایی نانوکامپوزیت‌

Abstract

لاتکس پایدار نانوکامپوزیت کوپلیمر (استایرن- متیل متاکریلات)/ خاک رس به روش پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم معکوس در سیستم مینی‌امولسیونی و در دمای C° 90 سنتز شد. پلیمریزاسیون مینی‌امولسیونی به جهت فواید فراوان آن در کپسوله کردن مواد معدنی، سهولت فرآیند هسته‌زایی، و حذف حلال‌های آلی مورد استفاده قرار گرفت. درجه تبدیل نهایی مونومر با استفاده از روش وزن‌سنجی اندازه‌گیری شد. توزیع اندازه قطرات و ذرات نیز با استفاده از روش تفرق دینامیکی نور (DLS) به‌دست آمد. همچنین متوسط عددی وزنی و وزن مولکولی و شاخص پراکندگی با استفاده از روش کروماتوگرافی ژل تراوایی (GPC) مورد ارزیابی قرار گرفت. توزیع وزن مولکولی در مورد نمونه‌های نانوکامپوزیتی پهن‌تر بوده و با افزایش میزان نانوذره نیز پهن‌تر گردید. درصد مولی و میزان تبدیل هر یک از مونومرها در زنجیرهای کوپلیمری با استفاده از روش طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی هسته (1H NMR) تخمین زده شد. نتایج تفرق اشعه ایکس (XRD) نشان‌دهنده ساختار پراکنشی تمامی نانوکامپوزیت‌های سنتزی به روش پلیمریزاسیون درجا بود. نتایج FTIR نشان‌دهنده قرار‌گیری موفق ذرات نانو در ماتریس پلیمری است. تصاویر SEM نیز توزیع یکنواخت ذرات کروی نانوکامپوریت کوپلیمر (استایرن- متیل متاکریلات)/ خاک رس با محدوده اندازه nm 200 را نشان می‌دهد.

Keywords

• کوپلیمر (استایرن- متیل متاکریلات)
• نانوکامپوزیت
• پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم معکوس
• پلیمریزاسیون مینی‌امولسیونی
• خاک رس