الگوهای تغییر روزانه رفتار جویدن، مصرف خوراک، pH شکمبه و ترکیبات شیر در گاوهای پرتولید هلشتاین

Abstract

سابقه و هدف: مشخص شده است که رفتارهای تغذیه‌ای با تاثیر بر pH شکمبه می‌توانند چربی شیر را تغییر دهند اما الگوی تغییر روزانه این رفتارها و پاسخ‌های متعاقب در الگوی تغییر pH شکمبه و چربی شیر بررسی نشده است. هدف این آزمایش بررسی تغییر الگوهای روزانه رفتار جویدن، مصرف خوراک، pH شکمبه و ترکیبات شیر در گاوهای پر تولید هلشتاین در شرایط جیره‌های با کنسانتره بالا بود. روش‌ها و مواد: در این آزمایش از تعداد 78 گاو شیری در اواسط شیردهی (تعداد روزهای شیردهی برابر با 5/26 ± 103 روز) و پرتولید (میانگین تولید شیر 1/11± 1/50 کیلوگرم در روز)، با میانگین وزن بدن 8/76±630 و دفعات زایش 39/1±35/2 استفاده شد. گاوها به تدریج در طول 3 دوره 24 روزه وارد آزمایش شدند که دو هفته اول اختصاص به عادت دهی دام‌ها پیدا می‌کرد و نمونه‌گیری در 10 روز پایانی صورت می‌گرفت. جیره دام‌ها یکسان و حاوی 35 درصد علوفه و 65 درصد کنسانتره بود که به صورت خوراک کاملا مخلوط و دو بار در روز تغذیه می‌شد. تمام گاوها مورد اندازه‌گیری رفتار روزانه جویدن (خوردن و نشخوار)، میزان مصرف خوراک در ساعت‌های 2، 4، 6 ساعت پس از ارائه وعده صبح، تولید و ترکیب شیر قرار گرفتند. اندازه‌گیری pH شکمبه برای تمام گاوها با روش رمینوسنتزیس انجام شد و 14 گاو مورد اندازه‌گیری مداوم pH شکمبه به وسیله پروپ‌های اندازه‌گیری pH با توانایی کالیبراسیون مداوم و امکان انتقال بی‌سیم داده‌ها قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج این آزمایش حاکی از آن بود که عمده فعالیت خوردن گاوها در روز و در بین ساعت‌های 7 صبح تا 20 بعد از ظهر به وقوع می‌پیوندد در حالی که عمده فعالیت نشخوار در شب صورت می‌گیرد. گاوها در 2 ساعت اول روز با نرخ حدود 3 کیلوگرم بر ساعت خوراک می‌خوردند در حالی که در ساعت‌های بعد نرخ خوردن تا 1 کیلوگرم بر ساعت کاهش می‌یافت. سنجش مداوم pH شکمبه گاوها حاکی از شروع افت pH به دنبال شروع خوردن خوراک بود و این کمیت با 2 ساعت تاخیر نسبت به وعده خوراک عصر در پائین‌ترین نقطه خود قرار می‌گرفت. مدت زمان افت pH شکمبه به زیر 8/5 به میزان 840 دقیقه در روز بود که حاکی از درگیری دام‌ها با اسیدوز می‌باشد. در ادامه چربی شیر در اولین وعده بعد از این دوره افت pH، یعنی در وعده شب به کمترین مقدار خود رسید و این افت درصد چربی تا وعده صبح هم ادامه پیدا می‌کرد. بررسی تابعیت pH شکمبه از متغییرهای بررسی شده نشان داد که مصرف خوراک در 2 ساعت اول بعد از تغذیه صبح نقش تعیین‌کننده‌ای در کنترل pH شکمبه دارد. نتیجه‌گیری کلی: الگوی رفتار تغذیه‌ای می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در میزان pH شکمبه و مدت زمان افت pH شکمبه داشته باشد که این امر خود می‌تواند تعیین‌کننده‌ای در درصد چربی شیر در وعده‌های مختلف شیردوشی باشد. افزایش مصرف خوراک در ساعات اولیه روز می‌تواند سبب بهبود pH شکمبه شود.

Keywords

• الگوی رفتارهای تغذیه ای
• الگوی تغییر ph شکمبه
• الگوی تغییر ترکیبات شیر
• گاو شیری