بررسی ساختار ژنتیکی اسب نژاد عرب با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

Abstract

هدف از این تحقیق، بررسی تنوع ژنتیکی اسب­های عرب ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره بود. به این منظور از تعداد 10 نشانگر ریزماهواره شامل AHT04، AHT05، ASB02، ASB17، ASB23، HMS03، HMS06، HMS07 و VHL20 مورد تایید انجمن بین­المللی ژنتیک دام استفاده شد. تعداد 8673 نمونه موی اسب از استان­های خوزستان، یزد، کرمان، اصفهان، لرستان و البرز جمع آوری شد و سپس استخراج DNA از نمونه­های اخذ شده انجام گرفت. نشانگرهای ریزماهواره با روش Multiplex PCR تکثیر شدند. سپس محصولات تکثیر شده به وسیله سیستم Genetic analyzer و با روش الکتروفورز مویینه تعیین ژنوتیپ شدند. بیشترین و کمترین تعداد آلل مشاهده شده به ازای هر نشانگر، به ترتیب مربوط به نشانگرهای ASB17 (۱۷ آلل)، HMS06 (هشت آلل) و HMS07 (هشت آلل) بودند. مجموع تعداد کل آلل­های مشاهده شده در همه جایگاه­ها و میانگین تعداد آلل مشاهده شده به ترتیب برابر با 113 و 3/11 بودند. میانگین تعداد آلل موثر، شاخص شانون، میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار و شاخص تثبت به ترتیب 97/3، 58/1، 721/0، 736/0 و 021/0 به­دست آمد. میانگین تنوع ژنتیکی در جمعیت اسب عرب مورد بررسی برابر با 736/۰ محاسبه شد. بیشترین تنوع ژنتیکی در نشانگر VHL20 با فراوانی برابر با 803/۰ و کمترین میزان تنوع ژنتیکی مربوط به نشانگر ASB2 با مقدار ۶۲0/۰ بود. فراسنجه­های جمعیتی در اسب عرب نشان داد که چندشکلی و تنوع ژنتیکی در این نژاد نسبتاٌ بالا است. وجود تنوع ژنتیکی در این نژاد جهت اجرای برنامه­های اصلاحی و حفاظت نژادی از اهمیت ویژه­ای برخوردار است.

Keywords

• اسب عرب
• تنوع ژنتیکی
• فراسنجه‌های جمعیتی
• نشانگر ریزماهواره