ساخت غشاهای PVDF/TiO2 به روش رسوب گذاری کلوئیدی

Abstract

هدف از این پژوهش بررسی اثر اصلاح مشخصات سطحی غشای پلی وینیلیدین فلوراید (PVDF) بر عملکرد فیلتراسیون و کاهش گرفتگی غشا است. با توجه به خواص نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2) در کاهش گرفتگی غشاهای پلیمری و به منظور توزیع بهتر این نانوذره در سطح غشا که به‌عنوان چالش اصلی در این حوزه مطرح است، غشا نانوکامپوزیت PVDF/TiO2 در این پژوهش به روش رسوب‌گذاری کلوئیدی ساخته شد. از میان غشاهای تهیه شده به روش رسوب‌گذاری کلوئیدی، غشا تهیه شده در حمام انعقاد حاوی g/L 05/0 TiO2 به‌عنوان غشا بهینه ارائه گردید. کاهش زبری برای غشای بهینه به میزان 43/24 % و 15 % افزایش تراوش‌پذیری حاصل گردید. نتایج بررسی گرفتگی غشاهای نانوکامپوزیت با BSA، حاکی از ثأثیر مثبت روش رسوب‌گذاری کلوئیدی در توزیع نانوذرات در سطح غشا و کاهش گرفتگی غشاهای حاصله است. همچنین اثر اضافه کردن نانوذرات TiO2 به روش رسوب‌گذاری کلوئیدی بر کاهش گرفتگی غشاها در بیوراکتور غشایی جهت تصفیه پساب پالایشگاه نفتی مورد بررسی قرار گرفت.

Keywords

• غشا pvdf
• رسوب‌گذاری کلوئیدی
• گرفتگی
• tio 2
• بیوراکتور غشایی