دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی (Oct 2020)
مقایسۀ اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی، برنامه‌ریزی عصبی-کلامی (NLP) و راهبرد تلفیقی، بر انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان دختر و پسر دورۀ متوسطه در استان همدان
Abstract
این پژوهش با هدف بررسی مقایسۀ اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری‌خودتنظیمی، برنامه‌ریزی عصبی- کلامی و راهبرد تلفیقی بر انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان دختر و پسر دورۀ متوسطه انجام شده است. پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی بود و از طرح گروه‌های کنترل نابرابر استفاده شد. جامعۀ آماری شامل همۀ دانش‌آموزان پسر و دختر دورۀ متوسطۀ استان همدان بود که نمونه‌ای به حجم 161 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و به تصادف در 6 گروه آزمایش و 2 گروه گواه جایگزین شدند. سپس گروه‌های آزمایش درزمینۀ راهبردهای خودتنظیمی، برنامه‌ریزی عصبی کلامی و راهبردهای تلفیقی طی ده جلسه آموزش را دریافت کردند، اما گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس (HAMQ) بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میزان اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی، راهبردهای برنامه‌ریزی عصبی- کلامی و راهبردهای تلفیقی بر انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان تفاوت وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که راهبردهای تلفیقی (005/0 P <)، خودتنظیمی (005/0 P <) و برنامه‌ریزی عصبی‌کلامی (005/0 P <) به ترتیب بیش‌ترین اثربخشی را بر انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان داشتند. نتایج نشان داد که اثربخشی راهبردهای تلفیقی و خودتنظیمی بر انگیزش تحصیلی پسران بیش از دختران بود، اما تفاوت معناداری در تأثیر راهبردهای برنامه‌ریزی عصبی- کلامی بر انگیزش تحصیلی دختران و پسران مشاهده نشد.
Keywords
