پژوهشهای زراعی ایران (Sep 2018)
اثر کاربرد خارجی گلایسین‌بتائین بر صفات فیزیولوژیکی، فنولوژیکی و عملکرد گوجه‌فرنگی (Solanum lycopersicum) در شرایط بدون تنش
Abstract
به منظور بررسی اثرات کاربرد گلایسین‌بتائین بر گوجه‌فرنگی در سال 1394 در مزرعه‌ای واقع در مشهد، آزمایشی دو عاملی (عامل اول مقدار محلول‌پاشی در سه سطح (صفر، سه و شش کیلوگرم در هکتار) و عامل دوم زمان محلول‌پاشی (زمان کشت، شروع گلدهی و شروع میوه‌دهی)) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. در این آزمایش محتوای نسبی آب برگ، سطح برگ، نشت الکترولیت، عدد SPAD، طول دوره رشد رویشی و زایشی، عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجه‌فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. نتابج به‌دست آمده از نشت الکترولیت‌ها و محتوای آب نسبی در کلیه تیمارها نشان داد که گیاهان به لحاظ رطوبتی در تنش قرار نداشتند. کاربرد گلایسین‌بتائین در زمان کاشت، سبب افزایش دوره رشد رویشی و کاهش دوره رشد زایشی گیاه شد. کاربرد سه کیلوگرم در هکتار گلایسین‌بتائین در زمان کشت، منجر به افزایش سطح برگ، وزن خشک و عدد SPAD شد. بیشترین تعداد کل میوه (5/42 عدد) در تیمار کاربرد سه کیلوگرم در هکتار گلایسین‌بتائین در زمان کاشت و بیشترین وزن میوه (1/113 گرم) در تیمار شاهد به‌دست آمد. بیشترین میزان عملکرد در تیمار عدم مصرف گلایسین‌بتائین (74 تن در هکتار) مشاهده شد. سه و شش کیلوگرم در هکتار گلایسین‌بتائین، عملکرد را به‌ترتیب 15 و 30 درصد کاهش داد، اما با توجه به افزایش طوره دوره رشد رویشی و افزایش تعداد میوه‌های سبز در تیمار سه کیلوگرم در هکتار، احتمالاً مصرف گلایسین‌بتائین در دوزهای پایین در زمانی تأثیر مثبت خواهد داشت که طول دوره رشدی محدودکننده نباشد. همچنین به نظر می‌رسد کاربرد دوزهای بالای گلایسین‌بتائین در شرایطی که تنش جدی گیاه را تهدید نمی‌کند، سبب بروز اثرات سمی و کاهش عملکرد محصول گوجه‌فرنگی گردید.
Keywords
