تأثیر مهار سلول‌های گلیا بر روند ایجاد تشنجات القاشده به‌وسیلة مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی نر

Abstract

اهداف با توجه به نقش سلول‌های گلیا در انتقال سیناپسی، تنظیم غلظت میانجی‌های عصبی در شکاف سیناپسی، تعدیل غلظت پتاسیم در فضای سیناپسی و آزادسازی گلیوترانسمیترها، در این مطالعه به بررسی نقش این سلول‌ها بر روند ایجاد تشنجات القاشده به‌وسیلة مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی پرداختیم. مواد و روش‌ها در مدل کیندلینگ شیمیایی، پس از تزریق داخل صفاقی mg/kg 35 پنتیلن تترازول هر 48 ساعت، مراحل مختلف تشنج (مرحلة 1 تا 5) به‌تدریج ظاهر شد. شاخص‌های تشنج شامل حداکثر مرحلة تشنج، مدت‌زمان تأخیر تا بروز مرحلة 4، مدت‌زمان مرحله‌های 4 و 5 تشنج و نیز کل تشنج در طول 20 دقیقه پس از تزریق ثبت می‌شد. سپس، شاخص‌های تشنج در حیواناتی که سلول‌های گلیای آن‌ها با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات (1 نانومول در 1 میکرولیتر)، هر 24 ساعت یک‌بار، 30 دقیقه قبل از هر تزریق پنتیلن تترازول (PTZ) مهار شده است نیز بررسی و با حیوانات صرعی‌شده مقایسه شد. یافته‌ها نتایج نشان داد که مهار سلول‌های گلیا با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات، سبب کاهش معنا‌دار مرحلة تشنج (SS)، مدت‌زمان مرحلة پنج تشنج (S5D)، مدت‌زمان کل تشنج(SD) و افزایش معنا‌دار مدت زمان تأخیر تا مرحلة چهار تشنج (S4L)می‌شود (05/0>P، 01/0>P و 001/0>P). نتیجه‌گیری بر اساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه گرفت احتمالاً با مهار سلول‌های گلیا گسترش فعالیت صرعی در سیستم عصبی به تعویق می‌افتاد، دورة فعالیت بیش‌ازحد نورون‌ها کاهش می‌یابد و از پیشرفت تشنج به مراحل پایانی جلوگیری می‌شود.

Keywords

• پنتیلن تترازول
• صرع
• کیندلینگ
• نوروگلیا